«موسی نصیراوغلی» معروف به «خیابانی»، متولد 1322 در تبریز بود. او در اوایل دهه 40 خورشیدی در دانشکده علوم دانشگاه تهران پذیرفته شد. در همان جا بود که توسط «محمد حنیف نژاد»(معروف به حنیف)، بنیان گذار اصلی سازمان مجاهدین خلق، به عضویت سازمان در آمد.
در سال 1349، رهبری سازمان، بعد از مذاکره با جنبش فتح فلسطین، تصمیم گرفت که شماری از کادرهای خود را برای آموزش نظامی به اردوگاه این جنبش در لبنان بفرستد. 6 نفر از اعضا برای این ماموریت انتخاب شدند. این 6نفر ابتدا به دوبی سفر کردند، تا در پوشش کارگر و با شناسنامه جعلی، از کنسولگری ایران در دوبی، گذرنامه دریافت کنند و از آن جا به بیروت پرواز کنند. موسی خیابانی یکی از این نفرات بود.
وقتی خیابانی در 1350 به ایران بازگشت، ساواک که از طریق فردی به نام «شاهمراد دلفانی» به سازمان نفوذ کرده و شناسایی کاملی از آن انجام داده بود، آن را زیر ضرب برد سازمان در حمله ساواک معروف به «ضربه شهریور 50» تقریبا متلاشی شد. موسی خبابانی در خانه یکی از اعضای مرکزیت سازمان به نام «محمد بازرگانی» به همراه رضا رضایی و محمد(محمود) عسگرنژاد دستگیر شد و در دادگاه نظامی، به دلیل این که در حلقه دوم سازمان بود، به حبس ابد محکوم گردید.
در 30 دی ماه 1357، مسعود رجوی، موسی خیابانی و اشرف ربیعی جزو آخرین دسته از زندانیان سیاسی بودند که از زندان شاه آزاد شدند. از همان فردای آن روز، مسعود و موسی که گمان نمی بردند شاه به این زودی سرنگون شود و با رهبری امام خمینی انقلاب به ثمر برسد، برای این که از غافله عقب نمانند و خود را به عنوان رهبران انقلابی جریان‌ساز مطرح کنند، شروع به صدور پیام و اطلاعیه خطاب به شخصیت ها و گروه های مختلف کردند.
در پی عزل بنی صدر توسط امام خمینی از فرماندهی کل قوا در 20 خرداد 60 و آغاز بررسی طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر توسط مجلس شورای اسلامی، سازمان در بیانیه ای موسوم به «اطلاعیه سیاسی-نظامی شماره 25» به تاریخ 28 خرداد، به بهانه دفاع از رییس جمهور بنی صدر، به نظام جمهوری اسلامی اعلام جنگ کرد. گفته می شود که این اطلاعیه به قلم موسی خیابانی نوشته شده است.
این حرکت مجاهدین با شکست مواجه شد و مسعود رجوی باعث و بانی این حرکت مذبوحانه، در 7 مرداد 60 به اتفاق رییس جمهور معزول، ابوالحسن بنی صدر، فرار را بر قرار ترجیح داد و عملا موسی خیابانی و چند هزار عضو و هوادار سازمان را در آتشی که خود بر پا کرده بود، رها کرد.
بعد از فرار رجوی، عملا مسوولیت امور داخل کشور مجاهدین بر عهده خیابانی قرار گرفت.
در ساعات اولیه روز 19 بهمن 60، نیروهای ضربت دادستانی و کمیته انقلاب اسلامی مرکز با همراهی نیروهایی از واحد اطلاعات سپاه، بعد از چند ماه کار پیچیده و دشوار اطلاعاتی مقر اصلی مرکزیت مجاهدین را در محله زعفرانیه تهران محاصره کردند. این خانه محل سکونت راس رهبری سازمان در داخل کشور یعنی موسی خیابانی بود که به همراه او حدود 20 نفر از کادرهای اصلی مجاهدین حضور داشتند. علاوه بر موسی، اشرف ربیعی(همسر اول مسعود)، آذر رضایی(همسر موسی) و عوامل مهمی از مجاهدین همچون شاهرخ شمیم، ثریا سنماری، عباسعلی جابرزاده، محمد معینی، کاظم مرتضوی و…هم حضور داشتند. بعد از چند ساعت درگیری سنگین و تبادل آتش بی وقفه، همه ساکنان این خانه دوزخی به جز یک کودک، کشته شدند.