سازمان تروریستی مجاهدین خلق بعد از حمله شیمیایی در سوریه در شبکه‌های خبری خود و فضای مجازی شروع به فضاسازی کرده و سعی می‌کند خود را حامی افرادی که در این حمله کشته و یا زخمی شده‌اند، نشان دهد. مجاهدین همچنان مانند گذشته و برای خوش‌خدمتی به آمریکا و غرب سعی می‌کند تا دولت اسد را مسئول این حمله معرفی کرده تا بتواند از این رهگذر چند صباحی به حیات خود ادامه دهد. در حالی گروهک مجاهدین این روزها با موضع‌گیری علیه حمله شیمیایی سعی می‌کند خود را حامی حقوق بشر نشان دهد که کارنامه این سازمان نه‌تنها این موضع‌گیری آن‌ها را تأیید نمی‌کند بلکه کاملا متضاد با آن است.
در اسفندماه 1366 زمانی که رژیم صدام حسین در حلبچه علیه مردم بی‌دفاع این شهر حمله شیمیایی انجام داد، سازمان مجاهدین نه‌تنها در این مسئله سکوت کرد بلکه بعدها بر اساس اعترافات افراد جداشده از این سازمان مشخص شد، مجاهدین در حمله به این شهر با بعثی‌ها همکاری داشته است. در آن زمان سازمان مجاهدین با در اختیار قرار دادن مشخصات دقیق منطقه و نقاط استراتژیک به بعثی‌ها نقش مؤثری در افزایش کشته‌ها در این حمله داشت. البته پیش‌ازاین نیز سازمان مجاهدین در تیرماه 1366 همین خوش‌خدمتی را در حمله شیمیایی به سردشت برای صدام انجام داده بود و در قبال آن توانسته بود، تضمین لازم برای ادامه حضور در عراق گرفته و برخی امتیازات نظامی و مالی را از صدام اخذ کند.
درباره چرایی همراهی سازمان مجاهدین در حمله شیمیایی به حلبچه می‌تواند عنوان کرد که این سازمان قبل از تشکیل ارتش به اصلاح آزادی‌بخش و زمانی که در مناطق کردی عراق مستقر بود از طریق چند پایگاه نیروهای خود را برای انجام عملیات تروریستی به ایران اعزام می‌کرد. همچنین با استقرار دستگاه‌های شنود در این پایگاه‌ها تحرکات نظامی ایران را رصد و در اختیار بعثی‌ها قرار می‌داد.
سازمان مجاهدین در شهرهایی مانند عربت و حلبچه پایگاه مرزی داشت. اغلب واحدهای اعزام سازمان در این دو پایگاه مستقر بودند. این دو شهر برای سازمان جنبه استراتژیک داشته و عملیات تروریستی خود را علیه ایران از این دو هدایت می‌کرد. به‌عنوان‌مثال واحدهای اعزام از این دو پایگاه همیشه بالباس پوششی کردی به داخل مرزهای ایران نفوذ و اقدام به شناسایی نیروهای سپاه و ارتش می‌کردند. بااین‌حال انجام عملیات والفجر 10 سبب شد تا دست مجاهدین از این دو پایگاه مهم کوتاه شده و خللی در کارهای تروریستی آن‌ها به وجود بیاید.(1)
همکاری مردم منطقه حلبچه با ایرانی‌ها سبب شد تا صدام تصمیم به قتل و عام آن‌ها بگیرد. در این میان مجاهدین نیز که پایگاه مهم خود را ازدست‌داده بودند، به کمک صدام آمده و به دلیل فعالیت در آن مناطق مشخصات دقیق منطقه و نقاط حساس و استراتژیک را در اختیار بعثی‌ها قراردادند تا از این طریق میزان موفقیت حمله شیمیایی صدام به کردهای حلبچه بیشتر شود. همین اقدام مجاهدین سبب شد تا تعداد کشته‌ها و زخمی‌ها بسیار افزایش بیابد به‌طوری‌که رسانه‌ها همان زمان تعداد کشته‌ها که اغلب غیرنظامی بودند را بیش از 5 هزار نفر و تعداد زخمی‌ها را 7 هزار نفر اعلام کردند.
براین اساس مروری بر نقش سازمان مجاهدین در حمله شیمیایی به مردم بی‌دفاع حلبچه نشان می‌دهد این سازمان تروریستی برای خوش‌خدمتی به صدام حاضر به کشتارجمعی زنان و کودکان کرد در عراق شده و دست خود را به خون هزاران نفر آلوده کرده است. حالا این سازمان با فراموشی عمدی کارنامه خود در روزهای اخیر مدعی دفاع از حقوق بشر در سوریه شده و با محکومیت حمله شیمیایی صورت گرفته می‌خواهد از آب گل‌آلود ماهی گرفته و خود را سازمانی با ظاهر انسانی نشان دهد.
1-سید حجت اسماعیلی، خداوندان اشرف (نگاهی مستند به فرقه‌گرایی سازمان مجاهدین خلق) تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه 6
دکتر سیدمحسن موسوی‌زاده