وقاحت کلام سرکردگان فرقه رجوی همانند سوابق جنایات این فرقه، بهت آور است. سرکرده ی این فرقه، همچون روباهی مکار، اذهان برخی ساده لوحان داخلی و غربی را هدف خزعبلات وقیحانه ی خود قرار داده و انگار نمی داند در قرنی هستیم که جنایاتشان مصور افشا می شود و راه کتمانی وجود ندارد حتی اگر مریم رجوی خود را به جهالت محض زده باشد.
اقشار مختلف جامعه ی ایران آسیب دیده ی خشونت های وحشیانه ی این فرقه هستند اما بدلیل نزدیک بودن روزجهانی کارگر نگاهی می اندازیم به جنایات فرقه رجوی علیه این قشر زحمت کش.
ترور 1192 کارگر توسط فرقه رجوی
گناه عمده ی شهدای کارگر که توسط فرقه رجوی ترور و شهید شده اند داشتن محاسن صورت بود چرا که در نظر این فرقه داشتن محاسن به معنای پاسدار و وابستگی به نظام است.
شهدایی از قشر کارگر نیز گناهشان حضور داوطلبانه در صحنه های دفاع مقدس بود. شهدای کارگری که برای حفظ حریم کشور به مقابله با دشمن متجاوز رفته بودند و از صحنه های جنگ نظامی با صدام حسین صحیح و سالم به کشور بازگشتند اما در شهرهای مختلف کشورمان هدف ترور فرقه رجوی قرار می گرفتند.
تعدادی از شهدای کارگر قربانی عملیات انتحاری و بمب گذاری این فرقه در سطح کشورند.
حالا با این همه ظلم روا شده توسط فرقه رجوی به این قشر بی دفاع، بی طرف و مظلوم، مریم رجوی هرساله در آستانه روز کارگر پوشش حق جویی بر می دارد و باصطلاح خواهان مطالبه ی حقوق آنان است.
باید به این زن وقیح گفت: بخشی از مشکلات پیش روی کارگران ناشی از پشتیبانی خائنانه امثال تو از اعمال تحریم ها علیه ی ملت ایران است و این که تو مدعای حق خواهی کارگران را داری تنها وقاحت بی حد و اندازه ات را نشان می دهد.
اگر مریم رجوی دلش برای کارگران و خانواده آن ها می سوزد، جواب خانواده 1192 کارگر شهید را بدهد که قربانی جنایات او و مسعود شده اند، در شعارهای وقیحانه اش دلسوز شرمندگی پدرانی می شود که دست خالی به خانه می روند اما دلش برای خانواده ای که تنها قاب عکس پدر شهیدشان را می بینند نسوخت.
حمایت مریم رجوی از کارگران عین حکایت قسم روباه و دم خروس است. فریاد حمایتت را باورکنیم یا سابقه ی جنایتت را؟!
مشکلات اقتصادی و معیشتی عدیده ای که امروز کارگران با آن دست و پنجه نرم می کنند توجیح ندارد و قطعاً مسئولین باید به آن رسیدگی کنند. اما مریم رجوی آن کسی نیست که در این مورد حتی اظهار نظر داشته باشد چه رسد به آن که فریاد حمایت سر دهد.