جابجایی اجباری از مقر گیتی در تیرانا به اردوگاه سوم

بنا به خبری که از طرف دوستانم در داخل تشکیلات فرقه رجوی به دستم رسیده موضوع از این قرار است که مریم رجوی در صدد جمع کردن همه قرارگاه ها و انتقال آنان به اردوگاه سوم که در بیابانی در نزدیکی شهر دورس واقع است و جابجایی و تخلیه مقر موسوم به گیتی که در منطقه کمبینتات در شهر تیرانا است میباشد. افراد این مقر به راحتی می توانند به شهر تردد بکنند و این واقعیت مریم رجوی را خیلی نگران می کند. او نمی خواهد نفرات در جایی نزدیک به شهر و مردم باشند چون کنترل ذهنی و فیزیکی افراد برایش دشوار می شود. او می خواهد با ترفند و فریب تمرکز برای آمادگی برای سرنگونی و پیشبرد خط و خطوط سازمان آنها را در یک اردوگاه دورافتاده متمرکز کند. او اعلام کرده است که ما هر چه متمرکزتر باشیم بیشتر انسجام سرنگونی داریم و در نتیجه باید انرژی هایمان را در یک نقطه و یک اردوگاه متمرکز بکنیم.

چرا مریم رجوی چنین موضوعاتی را مطرح می کند و می گوید تمرکز برای سرنگونی و چرا اسم سرنگونی را می آورد؟ جالب اینجاست که بعد از اعلام جابجایی اجباری ار مقر گیتی در تیرانا به اردوگاه سوم در بیابان دورس، خیلی از افراد حاضر به رفتن نبودند و همین موضوع باعث شد تا تعدادی از دوستان گرفتارمان که می دانستند رفتن به اردوگاه جدید یعنی زندانی شدن، حاضر نشدند بروند و حتی تعدادی جدا شده و به زندگی آزاد پیوستند. نکته جالبتر این است که رجوی برای اینکه افرادی که جدا شده اند در معرض عموم قرار نگیرند و تاثیر منفی کمتری بر روی افراد گرفتار بگذارد آنها را به یک منطقه در دورس برده اند و برای آنها خانه و امکانات تهیه کرده اند چون نمی خواهند به تیرانا نزد دوستانشان بیایند و نمی خواهند افراد جدا شده که دست به افشای جنایات رجوی می زنند از فشارهای روحی و روانی افراد و موضوعات داخل تشکیلات چیزی گفته شود. به همین دلیل در محلی آنها را جا داده اند که نه افراد خودشان آنجا ترددی دارد و نه ما جداشدگان ترددی داریم.
نکته بعدی این است که مریم رجوی از این فرصت جابجایی استفاده کرده و اعلام نموده که افرادی که به مقر اصلی یعنی همان اردوگاه سوم فرقه رجوی می آیند باید تمامی امکانات ارتباط جمعی را تحویل بدهند چون می خواهد مثل اشرف و لیبرتی در عراق از دنیای بیرون و دنیای آزاد قطع باشند که کسی فکر فرار و جدایی به سرش نزند و راحتتر بتوانند روی نیروها کنترل داشته باشند. در همین رابطه چند نفر حاضر نشدند گوشی هایشان که تنها امکان ارتباط با دنیای بیرون و دوستان و خانواده است را تحویل بدهند و گفته اند ما تحویل نمی دهیم و در تشکیلات هم نمی مانیم که سه نفر چند روز پیش از این فرقه بیرون آمدند.
چرا رجوی اینقدر از نزدیک شدن به شهر و افراد با داشتن وسایل ارتباط جمعی هراس دارد؟ علت این است که تنها وسیله آگاه سازی افراد و بروز شدن افراد همین وسایل ارتباطی است. چیزی که رجوی خوب می داند همین افراد با همین ترددات در شهر و همین وسایل ارتباطی از اوضاع و احوال و از دروغهای رجوی توسط دوستانشان که در دنیای آزاد زندگی می کنند آگاه می شوند و همین موضوع باعث ریزش و جدایی افراد میشود.
باید به مریم رجوی گفت که قطعا نه راه پس داری و نه راه پیش. اینجا دیگر نمی شود با دور کردن افراد به بهانه تمرکز برای سرنگونی آنان را گول بزنی. دوران زندانسازی و ایزوله کردن افراد دیگر تمام شده و تشکیلاتت هم دیگر عمر درازی نخواهد داشت. آلبانی پایان راه است. انشاله که در آینده خبرهای ریزش و جدایی دوستان در بندمان را در مطالب بعدی خواهیم نوشت.
نجات یافته از فرقه رجوی در تیرانا – محمد هاشمی