مجاهدین خلق همواره ثابت کرده اند که کینه توزترین گروه تروریستی در تاریخ سیاسی ایران هستند. این تشکیلات که از زمان تشکیلش با هر گونه نظام سیاسی در ایران مخالف بوده است تنها راه بقای خود را کارشکنی در روابط میان ایران و دیگر کشورها می داند. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی با همه ی اختلاف های ایدئولوژیک و ژئوپولیتیک با برخی کشورهای دنیا، تاکنون از مذاکره با هیچ کشوری امتناع نکرده است. اما مجاهدین خلق از هیچگونه دروغ پردازی برای کارشکنی در روابط ایران با دنیا فروگذار نکرده اند.
الگوی بنیادین مجاهدین خلق برای تخریب روابط ایران، ساختن یک دروغ بزرگ است. برای ماشین تبلیغاتی مجاهدین اهمیتی ندارد که این دروغ بزرگ بعدها و بارها تکذیب شود و هرگز اثبات نشود، مهم این است که تأثیر اولیه ی یک خبر هرچند دروغین تا چه حد بتواند بر گستره روابط تأثیر سو بگذارد. انتشار خبر دستگیری چهارنفر توسط پلیس بلژیک که بنابه گزارش ها قصد بمب گذاری در محل برگزاری همایش مجاهدین خلق داشته اند، در وهله ی اول هدفش تخریب روابط ایران و اروپا، درست در آستانه سفر رئیس جمهور ایران به اروپا است. می دانیم که انتشار اینگونه خبرها تازگی ندارد. چند سال پیش هنگامیکه خبر سوقصد به جان سفیر عربستان در امریکا منتشر شد، هفته ها پس از انتشار خبر و متهم شدن ایران به ندرت کسی اهمیت داد که متهم ردیف دوم این پرونده غلام شکوری از اعضای مجاهدین خلق بوده است. در واقع در لحظه ی انتشار خبر وقتی که انگشت اتهام به سوی ایران می رود خبر بیشترین برد را داشته و پیامدهای بعدی هرگز به اندازه انتشار خبراولیه برد ندارد. همین الگو در حدود سه دهه پیش در انفجار مرکز یهودیان در بوینس آیرس در آرژانتین به کار گرفته شد، یک عضو مجاهدین خلق شهادت داد که این حادثه تروریستی توسط عوامل حکومت ایران انجام شده است، هرچند که تاکنون هیچ دادگاه آرژانینی حکم به مجرمیت ایران نداده است، اما هنوز بعد از سه دهه هربار نامه فاجعه انفجار مرکز یهودیان به میان می آید به نام ایران نیز اشاره می شود.
در خصوص مورد اخیر، آنچه بدیهی ست این است که دو تن از دستگیر شدگان با نام های امیر سعدونی و نسیمه نومنی از اعضای مجاهدین خلق بودند، افرادی که حتی جز هواداران و اعضای رده پایین نبوده اند؛ عکس های آن ها در گردهمایی های مجاهدین خلق به طور گسترده ای منتشر شد؛ در یکی از عکس ها سعدونی صمیمانه و لبخنزنان در کنار مهدی ابریشمچی ایستاده است که نشان می دهد وی از افراد عادی سازمان نبوده است.
این ترفند های مجاهدین خلق در برنامه ی تبلیغاتی این فرقه که معمولا با عنوان”افشای سایت های هسته ای ایران” پخش می شوند نیز دیده می شود. هر از چند گاهی – به ویژه اگر مقامات ایران و غرب مذاکره ای در پیش داشته باشند- آن عکس های کذایی ماهواره ای از تلویزیون مجاهدین پخش می شوند و ابریشم چی یا محدثین و امثالهم ادعا می کنند که سایت مخفی تسلیحاتی تازه ای در ایران کشف کرده اند. غالبا این ادعاها چنان بچه گانه و بی اساس هستند که رسانه های غربی هم وقعی به آن نمی نهند.
ماجرای اخیر، تلاش دیگری بود از سوی مجاهدین خلق برای ساختن دروغی بزرگ که می توان دو هدف برای آن در نظر گرفت: یکی پررنگ کردن اخبار گردهمایی چند روز پیش در ویلپینت – که در رسانه های غربی نمود چندانی نیافت جز آنکه گاردین فاش کرد که بخش بزرگی از شرکت کنندگان اجاره ای بودند- و دیگر ایجاد تنش در روابط ایران و اروپا در آستانه سفر رئیس جمهور ایران به سوییس.
مزدا پارسی