این گروه مستاصل و ضد ملی، اینقدر برای از یاد رفتن نامش نگران است که حاضر است حتی با بدترین القاب هم که شده، مطرح شود.
شخص مسعود رجوی هم در بعضی ازنشست ها، باین موضوع تاکید داشت که مهم آنست که نام او و سازمانش بر سر زبان ها باشد واشکال چندانی ندارد که این مطرح شدن، ازبعد منفی باشد.
در یادداشت زیرین مجاهدین رجوی که مورد تنقید مختصری است، همین توصیه بکار گرفته شده است.
باهم بخوانیم:
“… برایان هوک – پس از جلسه: «امروز در شورای امنیت ۱۱کشور عضو شورای امنیت درباره برنامه موشکی رژیم ایران مانند ما ابراز نگرانی کردند.در این نشست نماینده رژیم آخوندی صحبت کرد. او در مقابل وزیر خارجه آمریکا و بالاترین مقامات کشورهای عضو شورای امنیت، به درد اصلی نظام، اشاره کرد. او گفت: آمریکا حمایت خود را به گروه مجاهدین خلق گسترش داده است. گروهی که بیش از ۱۷هزار از مقامات و مهره‌های رژیم را در ایران و عراق کشته است! (مجاهدین) در حال حاضر با شخصیت‌های عالی در واشنگتن گرم می‌گیرند تا رژیم ایران را بی‌ثبات کنند”!
متهم کردن یک کشور به حمایت از مجاهدین خلق، یک افشاگری موثری برعلیه این کشور وضربه ی تبلیغاتی کارآمدی برعلیه آنست.
معنی ساده ی این حرف آنست که: ای سران آمریکائی که اینهمه ایرادات بنی اسرائیلی برما میگیرید ودرعوض توجهی ندارید که ازیک گروه با سوابق بزرگ تروریستی و وطن فروشی حمایت میکنید.
آیا برخورد خوب دیپلمات ایرانی، نشانه ی مطرح شدن مجاهدین در شورای امنیت است ویا افشای صریح چهره ی کریه سیستم حاکم بر آمریکا؟!
شرط انصاف آن است که دراین سخنان هیچ نفعی برای باند رجوی وجود ندارد و بمعنی مطرح شدن نامش در شورای امنیت هم نیست مگر اینکه نظر مسعود رجوی را قبول داشته باشیم که میگفت که بگذار نام ما حتی با فحاشی واتهام زنی برعلیه مان مطرح باشد.
بازهم:
“ناظران سیاسی، شکایت یک رژیم از نیروی اپوزیسیون خود، در بالاترین ارگان رسمی جهانی و با حضور بالاترین مقامات کشورها را، نشان از جایگاه ویژه و قدرت آن اپوزیسیون می‌دانند”.
این ناظران سیاسی، کسانی جز رجوی ها یا مریدانشان نمیتوانند باشند.
برای اینکه یک ناظر سیاسی عاقل، باند رجوی را بخوبی میشناسد وآنرا اپوزیسیون حقیری بیش ندانسته و چنین اظهار نظری نمیکند.
سیروس غضنفری