یکی از آخرین التماس‌های سران گروه پوشالی برای جلب اعتماد اعضا این بوده که تا بهمن سال 97 در این گروه بمانند و برای آخرین بار به قول و وعده مسعود مفقود رجوی و مریم قجر رجوی اعتماد کنند. تا در این تاریخ شاهد سرنگونی رژیم ایران باشند. حنای مسعود مجهول المکان رجوی و مریم قجر با وعده های سرنگونی 6ماهه و یکساله از سال‌ها قبل رنگ باخته است و اینبار با تکیه بر اراجیف اربابان خویش همچون «جان بولتن» که در جمع تروریست ها وعده جشن سال ۲۰۱۹ میلادی را در تهران داده و گفته بود که بایستی مانع برگزاری جشن پیروزی انقلاب اسلامی شد و بهمن ماه 97 را ماه سرنگونی انقلاب اسلامی دانست، از اعضای خود درخواست ماندن در فرقه را داشت.
اما حال که سر رسید این تاریخ فرا رسیده، آیا دربهای زندان اشرف 3 به روی اسیران باز خواهد شد؟ آیا مریم قجر به وعده خویش وفا خواهد کرد؟ ناگفته پیداست که چنین اتفاقی نخواهد افتاد. چرا که گوش اعضای فرقه پر شده از وعده های سرنگونی چند ماهه از خرداد 1360 تا به امروز.
تاریخ بخوبی به یاد دارد که همین مسعود و مریم قرار بود از کرمانشاه حرکت و 3 روزه خودشان را به تهران برسانند و مانند هم پیمان معدومشان «صدام» که او نیز قصد داشت یک هفته ای به تهران بیاید.
بهمن 97 عرصه خوبی برای سنجش شهامت و شجاعت و راستی آزمایی مریم است یا آنچه را بدان وعده داده عمل کند یا برای همیشه ساکت بماند. گرچه اخیرا به نشست ضد ایرانی لهستان چشم دوخته اند اما از این رهگذر نیز توشه ای برنخواهند گرفت.
آنچه مسلم است بهمن 97 تاریخی که این بار نیز با روسیاهی سران این گروه همراه خواهد شد.
یزد
