یک عضو جداشده از فرقه رجوی به گزارشگر سازمان ملل نامه نوشت.
به گزارش فراق، متن نامه غفور فتاحیان به جاوید رحمان به شرح زیر است:این جانب غفور فتاحیان از اعضای قدیمی فرقه رجوی هستم که بیش از بیست سال از بهترین دوران جوانیم را در اردوگاه های این سازمان در عراق در اسارت روحی و ذهنی این سازمان بودم که خوشبختانه با کمک نیروهای آمریکایی و دولت عراق توانستم از این اردوگاه نجات پیدا کنم و هم اکنون در کشور فرانسه ساکن هستم.
اکنون وظیفه انسانی و قانونی خودم می دانم که هر آنچه را در طی این دو دهه بر سر خودم و دوستانم آمده افشا کنم زیرا به خوبی می دانم و آگاه هستم که سازمان مجاهدین بر خلاف آنچه که رهبرانشان به خصوص مریم رجوی در اروپا ادعا می کنند و دم از دموکراسی و حقوق بشر می زنند بویی از دموکراسی و حقوق بشر نبرده اند. ادعاهای آنان اصلا واقعیت ندارد زیرا خودشان نقض کنندۀ ابتدائی ترین حقوق انسانی در عراق و تا همین لحظه در آلبانی هستند.
من با خودم عهد بستم که باید صدای مظلومانۀ دوستانم را که هم اکنون در آلبانی گرفتار این فرقه هستند به گوش جهانیان برسانم.
آقای جاوید رحمان
آیا می دانید که در فرقه رجوی نه تلفنی در کار است نه کامپیوتر نه موبایل نه رادیو نه روزنامه نه تلویزیون آزاد؟ همه چیز در سازمان مجاهدین (فرقۀ رجوی) تحت کنترل سران این سازمان می باشد.
هیچ کسی در این سازمان چه زن و چه مرد مفهوم زندگی را نمی دانند چرا که هر گونه ازدواج و عشق و تشکیل خانواده و هر گونه تماس و ارتباط با اعضای خانواده و دنیای بیرون ممنوع و قاچاق می باشد. حتی فکر کردن به خانواده و زن و زندگی ممنوع و جرمی نابخشودنی است.
در دنیای امروز یکی از اولیه ترین حقوق شناخته شدۀ بین المللی برای هر فرد در هر کجای دنیا حتی برای خطرناکترین زندانیان حق دیدار و تماس با افراد خانواده و اقوام نزدیک است ولی این حق مسلم را مریم رجوی و دیگر سران این فرقه از همان ابتدا که در عراق حضور داشتند و تا همین امروز که در آلبانی هستند از همۀ افراد سازمان کاملا سلب کرده اند.
آقای جاوید رحمان
در سالهای ۹۳ و ۹۴ میلادی مسئولین این سازمان به دستور مسعود رجوی و مریم رجوی تعداد زیادی از اعضای خود را زندانی کردند و آنها را تحت شدیدترین شکنجه ها قرار دادند بطوری که تعدادی در این زندانها کشته شدند و هنوز از سرنوشت آنها خبری در دست نیست. بزرگترین زندان این سازمان در پادگان آن به نام «اشرف» واقع در عراق بود که به دنبال سقوط دولت عراق مسئولین این سازمان که هم اکنون در آلبانی هستند و در این کشتارها و شکنجه ها دست داشتند شبانه این زندان را با خاک یکسان کردند و بلافاصله بر روی زمین آن یک ساختمان جدید درست کردند تا وقتی آمریکاییها وارد پادگان شدند متوجه آن زندان نشوند.
همچینن اعضای زن سابق این سازمان که از آن جدا شدند در مجامع اروپایی و در مصاحبه با رسانه های مختلف شمه ای از کنترل فرقه ای درون تشکیلات و جنایات و زندانی کردنها و حتی مرگهای زیر شکنجه و قتلهای سری مخالفان در داخل سازمان در عراق و تجاوزات جنسی شخص مسعود رجوی رهبر این فرقه به تعداد زیادی از زنان سازمان را بر ملا ساخته اند.
آقای جاوید رحمان گزارشکر سازمان ملل
در فرقه رجوی از افراد به عنوان تنبیه در اتاق هایی که برای این کار معین شد بود زندانی می شدند یا توسط دو نفر تحت کنترل ۲۴ ساعته قرار می گرفتند.
نشست های سرکوب روانی و تفتیش عقاید با عنوان عملیات جاری و نشستهای فحش و دشنام به عنوان نشست دیگ و نشستهای تحقیر و شکستن شخصیت انسان با مجبور کردن افراد به نوشتن و خواندن احساسات و افکار یا حرکات جنسی خودشان در برابر دیگر دوستانشان تحت عنوان نشست غسل هفتگی همچنان در این فرقه ادامه دارد.
آقای جاوید رحمان
اینجانب یکی از قربانیان این فرقه هستم. آیا زمان آن فرا نرسیده است که رهبران این سازمان به علت این همه جنایت که در حق اعضای خود مرتکب شده اند مورد بازخواست و یا محکومیت قرار گیرند.
غفور فتاحیان