چگونگی قتل مهری موسوی و مینو فتحعلی در کمپ مجاهدین

مهری موسوی دانشجو و تحصیل کرده آمریکا بود. هنگامی که به عضویت شورای رهبری درآمد به او ابلاغ شده بود، دیگر نمی تواند از سازمان خارج شود و هرکس درخواست جدایی کند سزایش مرگ است، با این حال جلوی تشکیلات ایستاد و اعلام کرده بود دیگر نمی خواهد در فرقه رجوی بماند و قصد جدایی داشت. مهری موسوی قبل از شروع جلسات مدتی بود که به قسمت پرسنلی منتقل شده بود و باهم در یک ستاد بودیم.

یکی از روزها، نوبت محاکمه او بود، هنگامی که از طرف مسعود رجوی صدا زده شد، همچنان در آرامش و با شجاعت خواسته خود را مبنی بر خروج از سازمان تکرار نمود. در این وضعیت بود که کل سالن را رجوی علیه وی شوراند و گویا او با درخواست خروجش از سازمان بزرگترین گناه را در این جهان جلوی رجوی انجام داده است. رجوی با عصبانیتی که نمی توانست آن را کنترل کند خطاب به وی گفت که می توانی خودت را بکشی و قرص سیانورت را بخوری. در حالی که خشم سراپای وجود نامبارکش را گرفته بود، به وی توهین می کرد که گویا وی قادر به تشخیص درست نیست و خروج از سازمان یعنی برابر با پشت کردن به رجوی و گناه کبیره هست. او با صراحت به وی اعلام کرد حکم خروج از سازمان برای شورای رهبری مرگ است. پس از آنکه ساعت ها یک سری نفرات علیه وی صحبت کردند و یا با نرمش می خواستند از خواسته اش کوتاه بیاید یا با فحش و ناسزا او را تهدید می کردند که خائن و متمرد است و جلوی مسئولینش ایستاده و حرف گوش نمی کند، از وی خواسته شد که مجددا بگوید آیا تغییری کرده یا نه، هنگامی که او دوباره پاسخ منفی داد، اتفاقی رخ داد که هرگز فراموش نخواهم کرد و صحنه جدیدی از اوج وحشی گری و دیکتاتوری رجوی نمایان شد.
او در حالی که خشمگین بود و عصبی بود از مهری خواست که به روی سن رفته تا با او تکی صحبت کند. پس از رفتن به روی سن او و مریم عضدانلو و چند تن از مسئولین درجه اول به سمت راهرویی در همان پشت سن رفتند که دقایقی بعد صدای جیغ و داد وحشتناکی بلند شد. حدود یک ساعت بعد مهری موسوی را در حالی که به شدت کتک خورده و سراپایش کبود بود با موهای آشفته و کنده شده با سر و وضعی فجیح به درون نشست بازگرداندند. هنگامی که وی را به پشت سن برده بودند مسعود رجوی دیگر نمی توانست خودش را کنترل کند و او را به زیر مشت و لگد خود به قصد کشت گرفته بود که تنی چند از مسئولین و مریم عضدانلو او را از زیر مشت و لگد رجوی بیرون می کشند و گویا مریم نیم ساعتی با التماس و وعده وعید که دوباره تو را به خارج می فرستیم با او صحبت می کند و از وی می خواهد به خاطر او هم شده حداقل در جمع از حرفهایش کوتاه بیاید.
سرانجام وقتی وی را به سالن بازگرداندند خیلی کوتاه و در حالی که صدایش پر از بغض بود گفت من اشتباه کردم و در سازمان باقی می مانم. او بعد از آن جلسات با همه تخصص و تسلط به کارهای سیاسی و مترجمی زبان خارجی، از ستادهای سیاسی به آشپزخانه منتقل شد، تقریبا در سازمان مرسوم بود که هرکس را می خواستند به لحاظ کاری تنبیه کنند به قسمت آشپزخانه سازمان می فرستادند که درگیر کاری سنگین و پر مشغله باشد. سرانجام در اوایل سال ۱۳۸۲ با ورود نیروهای آمریکایی به اشرف بلافاصله او را با قرص سیانور به قتل رساندند و سپس اطلاعیه ای مجهول برای شورای رهبری خواندند که در آن گفته شده بود، مهری موسوی خودش با قرص سیانور در اعتراض ورود نیروهای آمریکایی به اشرف خودکشی کرد و ما با این اقدام او موافقت کردیم و اجازه دادیم که او خودکشی کند و این کار را ارج گذاشته و او را شهید می نامیم.
این دروغ این قدر عجیب بود که تقریبا هیچ کس آن را باور نکرد و همه می دانستند که مهری فقط به دلیل اینکه قصد داشت از سازمان خارج شود مورد غضب رجوی قرار گرفته و حال با ورود نیروهای آمریکایی از ترس فرار او و گفتن حقایق به نیروهای آمریکایی حکم مرگ وی که قبلا صادر شده بود اجرا شده است.
بعدها بدلیل حضورم در پرسنلی سازمان، به طور اتفاقی یک بار به پرونده محرمانه وی دسترسی پیدا کردم و سندی حاوی حکمی از طرف رجوی مبنی بر اینکه با حضور نیروهای آمریکایی در کمپ اشرف و تسلط وی به زبان خارجی و وضعیت تشکیلاتی اش، زنده بودن او در حضور آمریکایی ها نگران کننده است و بایستی حذف شود. مشاهده کردم که این هم سندی از جنایت و خیانت سازمان در حق اعضایش بود.
چهره معصوم مهری موسوی هیچ گاه از خاطرم محو نمی شود و در آن روزگار با خودم عهد کردم که روزی این واقعیت را افشا نمایم که چگونه او را کشته و در حالی که عشق و امید به زندگی داشت مهری را پرپر کردند.
نفر بعدی که قربانی شد مینو فتحعلی بود. او در سال ۸۱ طی یک اقدام شجاعانه با طراحی و با درخواست کمک از یکی از آقایان همکارش، در اثر فشارهای زیادی که متحمل شده بود اقدام به فرار نمود.
در سال های قبل از ۸۲ که حکومت صدام در عراق برپا بود تقریبا هیچ کس اجازه خروج از سازمان را نداشت و به طور رسمی کسی نمی توانست از سازمان خارج شود و هرکس که پس از طی مراحل وحشتناک نشست ها، بلاخره اجازه خروج می یافت به زندان ابوغریب منتقل می گشت.
به همین دلیل یکسری افراد از ترس رفتن به زندان ابوغریب، برای خروج از تشکیلات اقدام به فرار می کردند. مینو فتحعلی به خاطر رها شدن از فشار های جلسات تحقیر و کتک و ناسزاها، چون راهی برای خروج نداشت، فرار کرد. بلافاصله پس از فرار او، حدود ۳۰ الی ۴۰ تیم گشتی از طرف سازمان و انبوهی نیروهای عراقی برای پیدا کردنش بسیج شده و سرانجام با گذشت دو سه روز توسط گشت های سازمان و عراقی ها او و برادر همراهش را در بغداد دستگیر و به قرارگاه بازگرداند.
وی در فاصله چند ماهی که جلسات محاکمه شورای رهبری شروع شد زندانی و در زیر شدیدترین فشارها بود. در آن زمان مهوش سپهری رسما در نشستی اعلام کرد که حکم وی مرگ است و بایستی کشته می شد. همچنین پس از دستگیری اش جلسه ای با حضور مسعود و مریم عضدانلو برای زهر چشم گرفتن از شورای رهبری تشکیل شد و در آن نشست مسعود رجوی در حالی که سراپایش را بغض و کینه فراگرفته بود، شرح کوتاهی از دستگیری وی داد و سپس زهره شفایی مسئول گشت های تعقیب وی را صدا زد که نحوه دستگیری را توضیح دهد.
او توضیح داد که پس از دو روز بسیج و جستجو، مینو و فرد فراری دیگر را حوالی پارکی در بغداد پیدا کردیم. در همان جلسه مسعود رجوی خشمگینانه او را بازخواست کرد و گفت: تو که دستور تیر داشتی چرا همان جا وی را نکشتی و او را به اشرف آوردی؟ او که جوابی نداشت بدهد، تلویحا گفت که قادر به این کار نبوده و مینو را تحقیر کرد و با توهین به او گفت که کشتن یک سگ ارزشی ندارد. چند ماه بعد مینو را در همان جلسات شورای رهبری آوردند و مانند مهری و سایرین برای زهر چشم گرفتن و عبرت محاکمه نمودند و هرچه فحش و ناسزا و تحقیر و توهین بود نثار او هم کردند. بعد با خلع رده، او را به قسمت خبرگزاری سازمان فرستادند و یک نفر را بطور دائم برای کنترل وی مامور نمودند.
سرانجام سال بعد، او با ورود آمریکایی ها به کمپ اشرف و همزمان با قتل مهری موسوی کشتند و اعلام کردند که در بمباران نیروهای ائتلاف در اشرف کشته شده است. این در حالی که تا زمان اعلام کشته شدن او هنوز قرارگاه اشرف مورد بمباران قرار نگرفته بود و اکثر اماکن آن خالی از سکنه بود و بعد حتی یک نفر هم در جریان بمباران های اشرف کشته نشد، جسد او هم توسط کسی دیده نشد. اساسا کسی در مقرها و ساختمان ها نبوده و همه می دانستند که حکم مرگ صادره برای او در آن شرایط اجرا شده است. این برای همه شورای رهبری سوال بود که چگونه در بدو ورود آمریکایی ها تنها برای دو عضو شورشی که قصد ترک سازمان را داشتند این اتفاقات رخ داده است!

مریم سنجابی