همانطور که در قسمت اول این گزارش ملاحظه کردید، در ادامه تلاش های انجمن های فعال در امور حقوق بشر، در تاریخ دوازدهم ژوئن 2007 هیئتی متشکل از خانم بتول ملکی و آقایان علی قشقاوی و محمد حسین سبحانی ملاقاتی را با مسئولین سازمان صلیب سرخ ، آقایان Patrick L,hote و Jörg Gasserدر ژنو انجام دادند. در این قسمت توجه خوانندگان را به ادامه گفتگوهای هیئت ذکر شده با مسئولین سازمان صلیب سرخ در ژنو جلب می کنیم.
بعد از توضیحات آقایان Patrick L,hote و Jörg Gasserدر مورد اقدامات صلیب سرخ در کمپ تیپف مستقر در قرارگاه اشرف در عراق، آقای محمد حسین سبحانی ضمن تشکر از آقایان Patrick L,hote و Jörg Gasser و دیگر مسئولین سازمان صلیب سرخ از آنها سؤال نمود که چرا روند رهایی اعضای منتقد و ناراضی سازمان مجاهدین در کمش تیپف دچار رکود شده است؟
آقای Jörg Gasser در پاسخ به نگرانی های هیئت دیدارکننده گفت که ما کلیه افرادی را که در کمپ هستند مورد مصاحبه و حمایت خود قرار داده ایم و حتی دولت آمریکا و سازمان مجاهدین نیز نمی توانند در این امر دخالت کنند اما ما در حال حاضر نتوانسته ایم کشوری جز ایران را که مخالفتی با پذیرش اعضای سابق مجاهدین ندارد، پیدا کنیم. اکثر کشورهای اروپایی به دلیل اینکه سازمان مجاهدین خلق جزء گروه های تروریستی نامگذاری شده اند و شما نیز در مطالبتان به آن اشاره کردید، آنها را نمی پذیرند. ما در سال گذشته 6 نفر درخواست خروج از عراق و سازمان مجاهدین خلق و بازگشت داوطلبانه به ایران را داشتند که تسهیلات این کار فراهم شد.
آقای Patrick L,hote نیز در مورد اینکه چرا خانواده های افراد مستقر در تیپف و همچنین اعضای کنونی مجاهدین شرایط و اجازه دیدار با فرزندانشان را پیدا نمی کنند، پاسخ داد که ما در این مورد تلاش زیادی کرده ایم و تعدادی ملاقات نیز فراهم شد ولی مقامات آمریکایی به نقل از سازمان مجاهدین می گویند افراد مایل به دیدار خانواده هایشان نیستند، هر چند که این امر برای ما بسیار عجیب است ولی ما در شرایط کنونی کاری نمی توانیم انجام بدهیم.
خانم ملکی در این ارتباط به آقای Patrick L,hote گفت که من مدت زیادی در تشکیلات سازمان مجاهدین بوده ام و می دانم که چنین چیزهایی دروغ است که افراد نمی خواهند با خانواده هایشان دیدار یا گفتگوی تلفنی و مکاتبه ای داشته باشند. آقای علی قشقاوی نیز در این ارتباط به شیوه های رایج در سازمان مجاهدین اشاره خلق کرد که چگونه مانع ارتباط افراد با خانواده ها می شوند. آقای سبحانی نیز در این مورد به وضعیت خودش در زندان های مجاهدین و زندان ابوغریب عراق اشاره کرد که سال ها نامه ها و عکس های دخترش و اعضای خانواده اش را به وی نمی داده اند. آقای سبحانی تاکید کرد که وقتی دختر من شش ساله بوده، او را از من جدا کرده اند و تا 18 سالگی اجازه ندادند هیچ نامه و عکسی از وی به دست من برسد. طبق ماده 25 و 26 کنوانسیون ژنو که حقوق اولیه افراد به رسمیت شناحته شده است و سازمان مجاهدین مدعی است بر اساس این کنوانسیون در عراق حضور دارد پس باید فشار های لازم از جانب نهادهای مدافع حقوق بشر از جمله صلیب سرخ به سازمان مجاهدین آورده شود تا حقوق اولیه این افراد که حداقل ارتباط با اعضای خانواده هایشان می باشد نقض نگردد.
آقایان Patrick L,hote و Jörg Gasser مجدداً تاکید کردند که ما شرایط دوستان شما را در کمپ تیپف و قرارگاه مجاهدین در عراق درک می کنیم و تلاش خواهیم کرد که شرایط رهایی دوستان شما هر چه زودتر فراهم شود ولی واقعیت این است که ما هر فردی را که مقامات آمریکایی به ما معرفی کنند تحت پوشش خود قرار خواهیم داد و مطمئنا بعد از این مرحله هیج خطری از جانب مجاهدین متوجه آنها نخواهد بود ولی ما نمی توانیم در درون قرارگاه مجاهدین برویم و ببینیم که آنها محل هایی را برای بازداشت دارند یا خیر. مسئولیت داخل کمپ مجاهدین با نیروهای آمریکایی می باشد ولی ما قول می دهیم که نکات و تجربیات شما را در کارمان مورد ملاحظه قرار بدهیم.
در ادامه خانم ملکی و آقایان علی قشقاوی و محمد حسین سبحانی گفتگو هایی را نیز در مورد شیوه های کمک رسانی برای رهایی اعضای جداشده با مسئولین صلیب سرخ در ژنو مطرح کردند که تا رسیدن به نتیجه نهایی از ذکر آنها خودداری می کنیم. در پایان ملاقات دو طرف برای ارتباط بیشتر و انتقال اخبار و اطلاعات لازم برای کمک به نجات اعضای باقی مانده مجاهدین در عراق توافق کردند که در آینده نزدیک ملاقات هایی را کماکان با یکدیگر داشته باشند.