خودزنی و کارکرد قربانیان

خودزنی و کارکرد قربانیان
ایران‎دیدبان
گروه تروریستی مجاهدین نشان داده است که در شرایط حساس و در بزنگاه‎هایی که در منجلاب عملکرد و مواضعش در حال غرق شدن است، به راحتی می‎تواند دسته دسته از نیروهایش را قربانی کند و یا به قربانگاه بفرستد.
بارزترین نمونه‎های این خودزنی‎ها در عملیات فروغ و در فرمان خودسوزی‎ها در اروپا بود.
چندی پیش نیز یک جریان مشکوک در عراق به‎وقوع پیوست و دو تن از اعضای این گروه ناپدید شدند و دستگاه تبلیغاتی مجاهدین با جار و جنجال از ربودن آنها توسط نیروهای وزارت کشور که در منطقۀ جادریه فعالیت می‎کرده‎اند، سخن گفت.
مجاهدین با کشاندن این مطلب به رسانه‎ها و مراجعۀ مکرر به نیروهای ائتلاف، از آنها خواستند که در این مورد بیانیه صادر کنند تا آنجا که حتی پنتاگون نیز در بیانیۀ 15 اوت 2005 اعلام کرد که واحدهای نیروی چندملیتی یگان‎ها و كلانتری‎های متعدد پلیس و وزارت كشور را برای پیدا کردن آنها چك كرده‌اند و گروه كاری نیروی چندملیتی در مورد گروگان‎ها را از ماوقع آگاه ساخته‌اند.
اما اکنون برخلاف جار و جنجال‎هایی که مجاهدین در ابتدا به‎راه انداختند و با کشف و تعطیلی بازداشتگاه جادریه معلوم شد که دو عضو مجاهدین در آن مکان نمی‎باشند.
این‎که چرا در شرایطی که هیچگونه امنیتی در عراق وجود ندارد، حتی کشورهای همسایۀ عراق از جمله ایران اتباع خود را به دلیل تهدیدات موجود از سفر به عراق برحذر می‎دارند، مجاهدین از بلعیده شدن عراق توسط ایران سخن می‎گویند، و در مقابل مردم عراق موضع دارند، و از موضع‎گیری دولت‎مردان عراقی شکایت کرده و به فغان می‎آیند، باز هم دو عضو خود را ساده و بدون حفاظت به بغداد فرستادند؟ سؤال بزرگی است که بایستی مجاهدین پاسخگوی آن باشند.
اما آنچه می‎تواند پاسخی به این سؤال باشد، موضع‎گیری اخیر مجاهدین است* که به خوبی پرده از راز این ماجرا و ابهام در مورد سرنوشت آن دو، کنار می‎زند:
« در آخرین روزهای باقیمانده به انتخابات سرنوشت‌ساز عراق، مقابله با تروریسم و مداخله‌جویی آخوندها، یك وظیفه ملی و انسانی است. تظاهرات و فراخوانهای هموطنان ایرانی برای آزادی دو مجاهد ربوده شده قدمهای ارزشمندی در همین راستاست. »
آنچه به وضوح در پس این پیام نهفته است، این است که مجاهدین نه تنها به ربایش بلکه به مرگ دو تن از اعضای خود احتیاج داشته‎اند تا از آن ابزاری سیاسی برای مطرح کردن خود و اخذ تعهد مجدد از نیروهای ائتلاف برای ماندن در عراق بسازند. کما این‎که چندی پیش نیز نیروهای ائتلاف در نامه‎ای به مجاهدین که پس از مکاتبۀ آنان که با موضوع ناپدید شدن همین دو تن صورت گرفته بود، امتیازات و شرایط کنوانسوین چهارم را یادآوری نموده بودند. نامه‎ای که بلافاصله مجاهدین از آن به‎اصطلاح یک برگ علیه دولت عراق ساختند.
____________________
* – سرمقالۀ نشریۀ مجاهد – سه‎شنبه 15 آذر 84

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا