گوش نکردن به یک نصیحت!
ایراندیدبان
هنوز چند روز بیشتر از نصایح مشفقانۀ! منوچهر هزارخانی به اذناب دار و دستۀ رجوی مبنی بر ذوق زده نشدن برای برخورد کشورهای غربی با ایران نگذشته است که کلیت دار و دستۀ رجوی، سر از پا نشناخته، باز هم از هول حلیم در دیگ افتادند.
ماترک رجوی (مریم) که در سرقت و موج سواری شاگرد مدرسۀ رجوی است، اقدام مماشاتگران استعماری دیروزی را ستود و برای روحیه دادن به نیروهای وارفتۀ مجاهدین، از این فراتر رفته و اقدامات ضدایرانی کشورهای غربی را به جیب خود ریخت و بار دیگر توهم نقطۀ ثقل جهان* را به نمایش گذاشت.
از همین واکنش روشن میشود که نصایح جناب هزارخانی به اعضای سرخوردۀ این گروه، یک خط تشکیلاتی برای گزارش نشدن احتمالی پروندۀ ایران به شورای امنیت بوده است. چرا که از مدتها پیش بقایای رجوی اعضایشان را به این وضعیت دلخوش داشته بودند و اگر از سر واقعبینی و تحلیل درست شرایط بود، مریم رجوی اینگونه حماقت و توهمات ذاتی مجاهدین را به نمایش نمیگذاشت و دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین گزارش به شورای امنیت را ارجاع پرونده نمینامید.
البته مجاهدین از آنجا که هیچ کاری از دستشان بر نمیآید و دل در گرو حوادث احتمالی دارند و از طرفی بحران ریزش نیرو با شدت هر چه تمامتر در اشرف آنها را تهدید میکند، راهی جز برگزاری اینگونه نمایشات برای مصارف داخلی و نشان دادن روزنۀ امید به نیروهای مأیوس خود ندارند. اما باید به جناب هزارخانی (که با ژست واقعنگری، خط تشکیلاتی بازی دادن نیروها را پیش میبرد) گفت ریشۀ خوش باوری، توهم و مالیخولیای نقطۀ ثقل جهانی از جای دیگری نشأت میگیرد و از قضا در مجاهدین بیماری رهبری است و نه اعضاء.
با تکیه بر تجارب گذشته که از نصایح هزارخانی مشخص میشود تجربهای مشترک است، باید گفت که اقدامات دیپلماتیک غرب، نتیجهای دلخواه برای مجاهدین در بر نخواهد داشت و البته یأس و سرخوردگی کنونی نیروهای مجاهدین به مراتب شدیدتر خود را نشان خواهد داد.
__________________
* نقطه ثقل جهانی – عنوان مقالهای در روزنامۀ اینترنتی مجاهد