گزارش دیدار خانواده های عضو انجمن نجات ارومیه با آقای قادر رحمانی یکی از رها شده گان فرقه رجوی
در روزهای سه شنبه و چهارشنبه بیست ودوم و بیست وسوم شهریورماه سال 1384 در دو نوبت صبح و عصر خانواده های ساکن روستاها و شهرهای مختلف استان آذربایجان غربی برای ملاقات با آقای قادر رحمانی که مدت بیست سال تحت اسارت فرقه رجوی بسر می برد و دو هفته پیش به کشور باز گشته است ، در دفتر انجمن نجات ارومیه حضور یافتند و در فضائی پر احساس و صمیمی با ایشان دیدار کردند.
آقای قادر رحمانی در این نشست دو روزه توضیحات مبسوطی را در رابطه با فضای اختناق آمیز حاکم بر قرارگاه اشرف به خصوص از بدرفتاری مسئولین فرقه رجوی حکایت های وحشتناکی تعریف نمودند. ایشان همچنین در مورد وضعیت نابسامان روحی و ذهنی افراد مستقر در قرارگاه مطالبی را به خانواده ها ارائه دادند.
آقای قادر رحمانی در تشریح انگیزه و علل جدائی خویش از فرقه رجوی پس از بیست سال و بازگشت به آغوش پر مهر خانواده و میهن عزیز گفتند: سران سازمان با افراد تشکیلاتی به مثابه یک ابزار مکانیکی و عاری از هر گونه احساسات انسانی رفتار می کند. از نظر مسئولین رده بالای سازمان به ویژه شخص رجوی هر گونه علائق و دلبستگی افراد حاضر در قرارگاه اشرف نسبت به خانواده هایشان نشانه خیانت به اهداف سازمان بوده و بر این اساس در جهت سرکوب احساسات و تمایلات خانوادگی در نشست های مختلف و پی در پی با اتخاذ شیوه های غیر انسانی و تحقیر آمیز ذهن و روان افراد را مورد تهاجم وحشتناکی قرار می دهند تا افراد را از هر گونه دلبستگی درونی نسبت به خانواده هایشان تهی نمایند و در واقع به افراد قرارگاه اشرف القاء می کنند که وابستگی روحی و احساسی به خانواده گناه و جرمی نابخشودنی است.
ایشان در پاسخ به سوالات متعدد خانواده ها در زمینه علل و چرائی تماس نگرفتن جگر گوشه هایشان با خانواده ها در طول سالیان دراز جدائی ، گفتند که سازمان از هر گونه تماس و یا ارتباط عاطفی با خانواده ها به شدت واهمه دارد و از نظر سران سازمان ارتباط عاطفی افراد با خانواده هایشان می تواند تاثیر بسزائی در جدائی آنان ازگروه رجوی داشته باشد و در این زمینه مثالی زدند که برای خانواده ها بسیار تکان دهنده و تلخ بود و آنها را تحت تاثیر قرار داد. آقای قادر رحمانی گفت: در سال 69 پدر ایشان فوت می کند و برادرش نامه ای را به او نوشته و موضوع فوت پدرش را در نامه مذکور ذکر کرده بود اما مسئولین سازمان بدون اینکه فوت پدرش را با او در میان بگذارند نامه ارسالی را نیز در سال 75 به او می دهند در حالیکه قسمتی از نامه را مسئولین قرارگاه به عمد پاره کرده بودند تا او نسبت به برادرش و دولت ایران دو ذهنیت منفی پیدا کند و آن اینکه او بعد از مشاهده نامه پاره شده و کثیف اینگونه تصور کند که برادرش در انتخاب کاغذ نامه سهل انگاری کرده و ارزشی برای او قائل نشده تا در یک کاغذ معمولی و متعارف برای او نامه بنویسد و در کاغذی پاره و کهنه به او نامه نوشته است. و یا این ذهنیت به او القاء شود که احتمالا دولت ایران برادر او را وادار کرده تا این نامه را نوشته و به دروغ فوت پدرش را مطرح کند تا احساسات او را جریحه دار کنند. آقای قادر رحمانی در ادامه سخنانش خطاب به خانواده ها افزودند افراد حاضر در قرارگاه در طول سالیان دراز از هر گونه تعامل با دنیای بیرون از قرارگاه محروم مانده اند و هیچگونه امکان مشاهده شبکه ها و کانال های تلویزیونی و یا مطالعه نشریات و رسانه های گروهی جهان به غیر از برنامه تلویزیونی و نشریه سازمان را نداشته و ندارند و در واقع نسبت به تحولات و مسائل کشورمان ایران و جهان در بی خبری محض نگه داشته شده اند.اکثر افرادی که در قرارگاه اشرف و تحت سیطره فیزیکی و روحی سران سازمان بسر می برند از وضعیت موجود خود بسیار ناراضی و ناراحت هستند و به دنبال چاره ای برای فرار از آنجا می گردند. ایشان اصرار داشتند که ملاقات خانواده ها با جگر گوشه هایشان در قرارگاه اشرف نسبت به ذهنیت زدائی از آنان و اعتماد سازی جهت بازگشت به آغوش خانواده ها و میهن عزیز ایران بسیار تاثیرگذار و امید بخش خواهد شد زیرا افراد مستقر در قرارگاه در انتظار روزنه امیدی برای بازگشت به وطن هستند و مسئولیت و نقش خانواده ها در این زمینه بسیار مهم و حیاتی می باشد. ایشان از خانواده ها خواستند تا برای عزیمت به عراق و ملاقات با جگر گوشه هایشان در ارتباط فعال با انجمن نجات بوده و به رهنمودها و توصیه های انجمن نجات کاملا توجه کنند چرا که بازگشت عده زیادی از جمله خود ایشان به میهن عزیز مرهون و مدیون تلاش خستگی ناپذیر انجمن نجات ایران در روشنگری و اطلاع رسانی به موقع به افراد رها شده و امکان ایجاد ارتباط اعضای خانواده ها با آنان در قرارگاه اشرف و کمپ امریکا در بعد از فرو پاشی رژیم صدام می باشد.
آقای قادر رحمانی در این نشست ضمن دادن اطلاعاتی در مورد سلامتی افراد و آخرین وضعیت جگر گوشه ها و بستگان خانواده های مذکور اظهار امیدواری کردند که خانواده های محترم هر چه زودتر شاهد به آغوش کشیدن دلبندان و فرزندانشان در میهن عزیزمان ایران باشند.
در پایان این نشسست خانواده ها از اطلاع رسانی به موقع به خانواده ها و زحمات و تلاش انجمن نجات برای بازگرداندن رهاشدگان به میهن و آغوش خانواده هایشان قدردانی و تشکر نمودند.
انجمن نجات شاخه استان آذربایجان غربی
26/6/1384