روسیاهی و ننگ بر پیشانی مجاهدین
17 يوني 2006 روز پر هيجاني براي فوتبال ايران بود. تيم فوتبال ايران پس از شکست از تيم مکزيک در مقابل تيم پر قدرت پرتقال قرار گرفت. تيم ايران در بازي با پرتقال به اعتقاد اکثر کارشناسان بازي خوبي را ارائه داد، اگر چه از این تیم شکست خورد.
اين رويداد ورزشی براي ايرانيان ساکن آلمان اهميت بسزائي داشت وآنچه که بر اهميت آن افزوده بود جمعيت کثير ايرانياني بود که از سراسر دنيا براي تماشا و حمايت از تيم محبوبشان به اين بازي ها آمده بودند. به يقين مي توان گفت که تا بحال هرگز در خارج از کشور اين تعداد از ايرانيان گرد هم نيامده بودند.آنچه که اين همبستگي بزرگ و وحدت و يکپارچگي را به جمع ايرانيان داده بود انگيزه و حس ملي و میهن پرستی ايرانيان بود.
تعداد زيادي از جوانان شامل دختر و پسر که اکثريت قريب به اتفاق آنها در اروپا بدنيا آمده بودند و فارسي را بخوبي بلد نبودند با در دست داشتن پرچم سه رنگ ايران با شور و هيجاني وصف ناشدني شعار ايران ايران سر مي دادند.
اين واقعه ثابت کرد که وقتي پاي منافع و غرورملي به ميان آيد ايرانيان با هر عقیده ، دین و گرایش سیاسی يکپارچه و متحد پشت در پشت هم مي ايستند. اعضای جداشده مجاهدین نیز به سهم خود تلاش کردند تا در این بازی های ورزشی از تیم ملی ایران به عنوان نماینده ملت ایران حمایت کنند و در همین رابطه فعالیت هایی را داشتند که عکس های آن نیز ضمیمه این گزارش می باشد.
اما در مقابل اين خيل عظيم جمعيت و در خارج از محل اجتماع ايرانيان، مجاهدین یعنی مزدوران ديروز صدام و جاسوسان امروز قدرت های بزرگ، حساب خود را از مردم جدا کرده و در محلي دور افتاده و در حصار هميشه بسته خود، اجتماع کوچکي را تشکيل داده بودند و متاع بي رونق و کساد خود را به نمايش گذاشته بودند. مجاهدین حتی قبل از آغاز این بازی های ورزشی از زبان یکی از اعضایش خطاب به کازاکا یکی از نمایندگان پرتقال در پارلمان اروپا علناً اظهار کردند که ما در بازی ایران و پرتقال به یاد تیم شما خواهیم بود و..
بطور حتم واقعه جام جهاني 2006 سپري خواهد شد و به تاريخ خواهد پيوست، اما روسياهي و ننگ آن بر پيشاني مجاهدين تا ابد باقي خواهد ماند و مردم اين ننگ را که مجاهدين دست در دست اسرائيل عليه تيم ملي کشورشان کارشکني کردند در حافظه تاريخي خود نگه خواهند داشت.
درود بر ايران و ايراني.
زنده باد آزادي
کانون آوا
18.06.2006