از نبودن تا نیست شدن!
ایراندیدبان
این روزها سایتهای مجاهدین و کسانی که بهنحوی دنبالهرو سایتهای ابلهانه و فاشیستی گروه تروریستی رجوی هستند، سرشار از اهانت و ناسزاگویی به بانوی سینماگر، خانم تهمینه میلانی است!
اصولاً علت این همه فریاد و دادی که اپوزیسیون ایرانی – آن هم از نوع فاشیست و تروریستاش – اخیراً علیه خانم میلانی و سالها است علیه هنرمندانی مانند کیارستمی، جلیلی، پناهی، سپنتا و… بهراه انداخته، ریشه در بیفرهنگی و ناتوانیهای فکری – سیاسی آنها دارد، چرا که هیچ چیزی برای عرضه ندارند و چند کاری هم که مجموعهی اپوزیسیون تاکنون در عرصهی سینما و تأتر انجام داده است، از بیماری مزمن وارونهنگری و دریچهی تنگ منافع حزبی با سوژههایی غیرواقعی، رنج برده است و مورد اعتنای هیچ منتقد و دستاندرکار امور هنری در سطح جهان قرار نگرفته است.
از این که بگذریم، حضور هنرمندانی همچون خانم میلانی در جشنوارههای بینالمللی، مرگ و ابطال دعاوی کاذب مجاهدین در مورد جامعهی ایران را رقم میزند و بههمین سبب هم هست که تلاش دارند با هزار چسب ِ ناچسب، این هنرمندان را به حکومت وصل کنند.
ابطال دعاوی آنان است از آن رو که بر خلاف دعاوی تبلیغاتی و شانتاژ مشمئز کننده علیه فرهنگ و اندیشمندان ایرانی، کسانی از جامعهی ایران با استقبال مخاطب جهانی روبرو میشوند که آثارشان سرشار از مفاهیم انسانی، فراتر از نگاههای تنگ سیاسی، غیرایدئولوژیک و بعضاً در تضاد و یا متفاوت با دیدگاه حاکم بر ایران میباشد و در نهایت استقلال و خلاقیت آنها است که با اقبال مواجه میشود.
این حقیقت درست در زمانی بیش از پیش نمایان شده است که دار و دستههای وابسته به گروه تروریستی مجاهدین درخواست هوای آزاد و پروستریکا میکنند و مدعیاند که از سرکوب و یکجانبهنگری و سانسور به ستوه آمدهاند. البته آنان ضعف و سخافت فرهنگی خود را بر زبان میآورند. (مجموعه اظهارنظرهای ماههای اخیر از جانب هواداران سنتی مجاهدین که بخشی از آن در ایراندیدبان منعکس گردید، مؤید این نکته است)
از نبودن تا نیست شدن!
