به بهانه واهی مقابله با سلاحهای کشتار جمعی صدام که هیچگاه صحت و سقم آن به اثبات نرسید، امریکا و 32 کشور هم پیمانش در آغازین دهه هفتاد اساس زیرساختهای اقتصادی کشور عراق را وحشیانه منهدم کردند و خسارات مالی و جانی جبران ناپذیر بسیاری را ببار آوردند که البته قیمتش را مردمان شریف آن سامان پرداختند.
متعاقب تحریم همه جانبه ده ساله علیه دولت وقت و مردمان عراق، النهایه صدام ودولت تحت حاکمیتش بواسطه امریکا که وعده دروغین آزادی برای عراقیان درسر داشت، ساقط شدند و آشوب و هرج ومرج در کشور فراگیر شد و آزادی وامنیت کشور شدیدا به مخاطره افتاد.
دراین وانفسا فرقه رجوی موسوم به سازمان مجاهدین با مرگ صدام و نابودی استخبارات و مخابرات و دیگر دستگاههای امنیتی عرصه را بیش ازپیش برخود تنگ دیده واضمحلال خود را به تماشا نشستند ودرپی چاره جویی و فرارازمخمصه مرگبار، بدنبال پدروصاحب خانه جدید جستند که طبعا امریکای حاکم برعراق در تقدیرشان بود.
هرج ومرج حاصل ازعدم ثبات درکشورعراق با روئیدن قارچ گونه انواع گروه ها وخرده گروه های چپ وراست افراطی عشایری، زمینه را مهیا ساخت که بخواهند انتقام درگلو خفته ی خود را ازاعضا وسران تشکیلات تروریستی رجوی که اصلی ترین عوامل مرگ وکشتارکردها وشیعیان وعزیزان خود بودند را بگیرند وازقضا چندبار به مراکزتجمع مجاهدین درقرارگاههای اشرف ولیبرتی تهاجماتی داشتند.
دردنیای ارزشهای انسانی واخلاقی تشکل مردم نهاد انجمن نجات درسراسر کشور که بمنظور رهایی اعضای گرفتاردر فرقه تبهکار رجوی مرتبط با خانواده های اسیران بودند به فریاد اعضای نگون بخت رسیدند و در پرتو کارزار و فعالیتهای انساندوستانه وخیرخواهانه خود وخانواده های دردمند وچشم انتظار مرتبط ، درمقابل مقرات اشرف و لیبرتی رجویها را برغم خواست شان وادارکردند ناگزیر تن به اخراج ازعراق به جانب تیرانای آلبانی بدهند واینگونه بود که از دیار مرگ و نیستی درعراق رهایی یابند و گرنه می باید قبرستان شهرخالص وبعقوبه عراق را برای تدفین اعضای نگون بخت خود اختصاص می دادند.
واما درجریان اجتماعات اعتراضی به حق اخیردرعراق که هم معیشتی بود وهم ضد فساد اداری، مطابق معمول به دستورامریکا وهزینه مالی آل سعود، فتنه گرانی توامان ازبازماندگان بعثی وداعشی مرتبط با سفارت امریکا به اتفاق شماری محدود ازفارسی زبانان اعضای آموزش دیده باند رجوی، مسیراعتراض مردمی را به جانب آشوب هدایت نمودند وبا شعارهای ضد ایرانی نابخردانه خواستند که وجهه مثبت ونفوذ پذیرایران وایرانی را دراذهان مردمان عراق خدشه دار کرده وموجبات تخریب وپارگی ارتباطات دولت ومردم ایران وعراق را فراهم کنند.
به قطع ویقین و بیشک کشورعراق و مردمانش نیزهمچون لبنان بار دیگر امنیت و آسایش را تجریه خواهند کرد واین آشوب گران هستند که مایوس وشکست خورده به سوراخ موش پناه خواهند برد و بدنبال فرصتی دیگرتا بتوانند به حیات خفیف و خائنانه خویش درپس بحرانی دیگر ادامه بدهند.
علی پوراحمد