تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» در استان آذربایجان غربی اعلام موجودیت کرد
گردهمایی خانواده های اسرای فرقه رجوی عصر روز سه شنبه مورخه شانزدهم مهر ۹۸ در شهر ارومیه، مرکز استان آذربایجانغربی برگزار گردید، در این گردهمایی برای اولین بار تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» در استان آذربایجان غربی اعلام موجودیت کرد.
اولین سخنران، مسئول انجمن نجات استان بود. ایشان ضمن خوشامدگویی به حاضرین و تشکر از حضور خانواده های دردمند در این دورهمی صمیمانه گفتند:
این جمع علیرغم تفاوت های بسیاری که با همدیگر دارند، ولی در یک ویژگی با هم مشترکند و آنهم این است که همه مان به نحوی از فرقه رجوی طی سالیان گذشته در تمامی ابعاد انسانی، عاطفی، اعتقادی و ملی خسارت دیده و زخم هایی بر تن داریم. خسارت هایی که دیگر قابل جبران نیست. و هرگز نمی توان سالهای عمر عزیزانی که سران این فرقه در مسیر خشونت طلبی و تروریسم، وطن فروشی، خیانت و کسب قدرت به هدر داده اند را مجددا بدست آورد.
ولی آنچه که به ما انگیزه می دهد تا طی طریق کنیم، تلاش های خستگی ناپذیر شما مادران دردمند و البته محکم و استواری است که در اینجا حضور دارید. و در این کارزار هرگز فرزندان خود را تنها نگذاشتید.
لازم به یادآوری است طی سه سال و نیم تحصن و پایداری در مقابل اسارتگاه اشرف و لیبرتی که در نوک پیکان آن شما مادران شیرزن و قهرمان قرار داشتید، توانستید کوس رسوایی رجوی را در تمامی عالم طنین انداز کنید و نقاب از چهره کریه و زشت منظر سران آنان براندازید.
ایشان ادامه دادند: در بین شما خانواده یی هستند که با تلاش هایشان توانستند عزیزانشان را در همان زمانی که «مجاهدین» در قرارگاه اشرف و لیبرتی بودند از دست فرقه رجوی نجات داده و به آغوش گرم خانواده بازگردانند.
و یا خانواده هایی هستند که عزیزانشان در آلبانی از این فرقه بدنام جدا شده و برای خودشان زندگی جدیدی در کشورهای اروپایی شروع کرده اند. ولی کسانی هم هستند که هنوز عزیزشان در فرقه رجوی گرفتار است. پس باید دست به دست هم دهیم تا همه آنها را آزاد کرده و به کانون گرم خانواده هایشان برگردانیم.
امروز خوشحالم که اعلام کنم برای قدردانی از زحمات مادران قربانی و ادامه راه برای آزادی سایر فرزندان اسیرمان دربند فرقه رجوی، تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی در استان آذربایجان غربی اعلام موجودیت می کند. تا رزم دیگری را علیه سران فتنه و نفاق آغاز کنیم.
بعد از سخنرانی مسئول انجمن نجات، خانم شهیدی از بانیان تشکل «مادران قربانی» و از حامیان انجمن نجات، بیانیه ی اعلام موجودیت تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی در استان آذربایجان غربی را در جمع خانواده ها قرائت نمودند که مورد توجه حاضرین قرار گرفت.
همزمان با برگزاری این گردهمایی، خانم حمیرا محمدنژاد (عضو پیشین مجاهدین) از دیگر اعضا و نماینده این تشکل در کشور آلمان پیامی به حاضرین فرستاد. پیام ایشان که توسط خانم شهیدی قرائت گردید ذوق و شوق دیگری را در جمع مادران قربانی برانگیخت.
در ابتدای پیام خانم محمدنژاد آمده است: با درود به شما مادران قهرمان. من حمیرا محمدنژاد امروز به عنوان مادر دو فرزند میتوانم احساسات شما عزیزان را درک کرده و بسیار خوشحالم که افتخار بودن در این جمع را دارم.
من کاملا از تلاش های شما برای آزاد کردن عزیزانتان از حصارهای ذهنی و فیزیکی فرقه رجوی آگاه هستم. افتخار میکنم به شماهایی که علی رغم تهدیدات و تهمت های فرقه رجوی از پا ننشستید و برای آزادی جگر گوشه هایتان همچنان به تلاش خود ادامه میدهید . . .
ایشان پیام خود را با این جمله به پایان رساندند که: امروز افتخار میکنم که در میان شما و همصدا با شما عزیزان هستم و به رجوی تاکید کنم که هرگز صدای مادران را تا رهایی تک تک عزیزانشان نخواهد توانست خاموش کند.
آخرین سخنران این گردهمایی جناب آقای دکتر لیدر نوایی، برادر خانم پوران نوایی اسیر در فرقه رجوی بود. ایشان با سخنان آتشین خود مناسبات بغایت فرقه ای و عقب مانده «مجاهدین» را به چالش کشید.
ایشان گفتند خانواده جدی ترین و مهم ترین دشمن فرقه رجوی است. رهبران این فرقه هرگز خانواده را بعنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی به رسمیت نمی شناسند.
این بزرگترین طنز تاریخ معاصر ایران است. گروهی که خود دارای مناسبات بغایت عقب مانده، فرقه ای و ارتجاعی است و سالها در خدمت دشمنان این مرز و بوم بوده، جنایت کرده ، ترور کرده، جاسوسی کرده و سربازان حافظان این مرز و بوم را کشته، حال چگونه می تواند از حق مردم این کشور در مقابل بیگانگان دفاع کند. در حالیکه از هم اکنون وطن را فروخته و تمامی راههای جنایت و خباثت را طی کرده اند. بدین ترتیب آلبانی نه نقطه شروع بلکه پایان دردناک این فرقه بدنام است.
ایشان در حالی که بغض گلویش را گرفته و اشک در چشمانش حلقه زده بود، گفت: در طول این سالیان تلاش های فراوانی کردم تا خواهر مظلومم که سالهاست در بند این گروه جنایتکار زندانی است را ببینم. ولی سران فرقه هرگز اجازه چنین دیداری را به ما ندادند. حتی حاضر شدم به کشور فرانسه رفته و در آنجا خواهرم را ملاقات کنم ولی در آخرین لحظات که همه چیز فراهم شده بود، این زندانبانان بی هویت و البته شقی و بی رحم که خود را قیم و همه کاره خواهرم می دانند دیدار مرا با ایشان را منتفی کردند تا مبادا در این دیدار حصارهای ذهنی او ترک برداشته و با به آغوش کشیدن برادرش دیگر به نزد آنان برنگردد.
بعد از صحبت های تاثیر گذار جناب آقای دکتر لیدر نوایی مستند «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» بعنوان قدردانی از زحمات فراوان و خستگی ناپذیر مادران قربانی پخش گردید.
در خاتمه این گردهمایی که بمدت ۲ ساعت بطول انجامید بیانیه پایانی در ۶ بند توسط یکی از اعضای خانواده ها قرائت و سپس توسط حاضرین امضاء شد. متن بیانیه بشرح زیر است.
بیانیه اعلام موجودیت تشکل مادران قربانی استان و پیام خانم حمیرا محمدنژاد متعاقبا اطلاع رسانی خواهد شد.