شماهایی که عضوی از خود در اسارت رجوی دارید و سالیان از صحت و سلامت عزیزانتان بیخبرید و برای در آغوش کشیدنشان ۳۰ سال است که چشم به راه و چشم انتظار هستید ، به قطع و یقین ” در خانه ماندن ” از برای حفظ سلامتی را بهتر از دیگران درک میکنید و بدان التزام و تعهد دارید.
با آرزوی سلامتی و تندرستی برای یکایک شما عزیزان چشم انتظار تا نیل به مقصود و چقدر سخت و جانکاه است برای اسرای رجوی که هر کدام شان ۳۰ سال است که در اسارت رجوی هستند. به دور از خانه و کاشانه و دیار خود، به دور از عواطف و احساس خانوادگی ، به دور از پدر و مادر و برادران و خواهران ، به دور از همسران و فرزندان خود، به دور از ازادی ، به دور از تلفن و اینترنت و ارتباط با خانواده خود، به دور از حس زندگی و دلتنگ خانه پدری و تمام شور و شعف یک زندگی خانوادگی و انسانی.
پس اسرای رجوی ۳۰ سال است نه در خانه ماندن بلکه اسارت با تمام ناملایمات فیزیکی و روحی وروانی را تجربه کردند که تاکنون ادامه دار است. متاسفانه….
خدایا خودت فرجی ده فقط خودت . که تمام انسانها خاصه اسرای فرقه ی مجاهدین خلق آزادانه آنچنان که میخواهند و شایسته است بتوانند سرنوشت خود را به نحو احسن رقم بزنند.. حول حالنا الا احسن الحال
یادداشت از علی پوراحمد
واقعا خیلی سخته که این جوری باشه آدم چشم به راه