در حاشیه ی گردهمائی بزرگ انجمن های نجات کشور ، فرصتی دست داد تا با مادر دردمند و کهنسال و البته مریض آقای اسداله فیاض دیزج که در مناسبات فرقه ای سازمان مجاهدین اسیر است دیداری کوتاه داشته و از زبان برادر زاده ی اسداله ، از دردها و رنجهای این مادر بشنویم:
” سلام عمو اسد، عمو اسد حالت چطور است ؟ خوبی ؟ عمو اسد اگر امکان واجازه داری به ما یک زنگ بزن و با آقاجون و خانم جون صحبت کن ، اینها نگران شما هستند، دلمان در حسرت دیدار تو تکه تکه شده است ، بقول معروف پدر و مادر دلتنگ شما هستند، یک نامه ، یک تلفن ! بخدا خانم جان که الان در کنار من نشسته است گریه می کند، نمیدانم چرا ؟ اما یک نامه یا تلفن بزنی خیلی خوب است ، یک تماس تصویری ! دستت درد نکند.
من پسر صمد( امیر رضا فیاض دیرجی ) هستم ، بزرگ شدم! الان هم وارد 16 سالگی شدم، دستت درد نکند … خداحافظ “
یک کودک 16-15 ساله ، کل مبارزه ی آقای مسعود رجوی را در چند دقیقه به چالش می کشد! از نبود امکان تماس به هر طریق ، متعجب است !
در شگفت است که این چه مبارزه ای است که شرکت کنندگان آن ! اجازه تماس با خانواده ی خود را ندارند!
مبارزه رجوی از زبان این کودک به چالشی عجیب کشیده شده و این کودک به گریه های مادر پیر اسداله فیاض اشاره می کند و برایش سئوال است که چرا عموی عزیزش ، اجازه یک تماس کوتاه تلفنی با مادرمریض و پدر پیرش را ندارد!!!
تنظیم از فرید
آخی چه نگاه مظلومی داره این مادر – دلم کباب شد که . خدا لعنت کنه این رهبرای مجاهدین . چقدر بی رحم هستن. مگه یه تماس تلفنی چ اشکالی داره