فاجعه بزرگ روزگار معاصر ما که آدمی را بیش از هر چیز رنج می دهد و براستی از آن رنج میبریم اسارت ذهنی و روانی انسانها در یک سیستم توتالیتر و شیوه بهره گیری از آنها به سود ترور و کشتارهمنوعان خویش است. اندیشه بسته و فرقه ای دارو دسته رجوی آبستن اعمال و رفتار خشونت آمیز و تروریستی در بیش از دو دهه بوده است.
فاجعه بزرگ روزگار معاصر ما که آدمی را بیش از هر چیز رنج می دهد و براستی از آن رنج میبریم اسارت ذهنی و روانی انسانها در یک سیستم توتالیتر و شیوه بهره گیری از آنها به سود ترور و کشتارهمنوعان خویش است. اندیشه بسته و فرقه ای دارو دسته رجوی آبستن اعمال و رفتار خشونت آمیز و تروریستی در بیش از دو دهه بوده است.
محیط قلعه اشرف و مناسبات جاری و ساری در آن در تکوین اندیشه و عمل ستیزه جویانه
و پرورش تروریست های خشن و بیرحم نقشی اساسی و انکار ناپذیر دارد.
شادی، پایکوبی و رقص عناصر و کادرهای مستقر در قرارگاه اشرف به خاطر کشتاردهشتناک بیگناهان، کودکان، زنان و مردان بیشماری که در فاجعه غم انگیز یازده سپتامبر روی داد آنگونه که آقای سیامک حاتمی از اعضای با سابقه گروه رجوی ترسیم می کنند و خود نظاره گر آن بودند، هیچگونه توجیه اخلاقی، انسانی و دینی نداشته و نخواهد داشت. جز اینکه شیوع نوعی بیماری خطرناک روانی را تداعی کند وزنگ خطری برای همه جوامع توسعه یافته و ملل متمدن قلمداد شود.
پایمردی و مقاومت انسانهای اندیشمند وآگاه و مسئول سر انجام سیطره تروریست هائی چون القاعده و دارودسته رجوی را در هم خواهد شکست و شرایطی انسانی که در آن از ستیزه جوئی، ترور افسار گسیخته، خشونت و تابوهای ایدئولوژیک فرقه ای، کوچکترین نشانی نیست، به وجود خواهد آورد. به امید آن روز.
آرش رضائی
مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی
26/6/1386
11 سپتامبر
برای نشتهای به اصطلاح رهبری رفته بودیم قرارگاه باقرزاده چند روزی آنجا بودیم شب بود ساعت 8 شب یکباره از طرف مسئولین گفته شد که جشن است و فرهنگی نوارهای شاد و بندری گذاشند چند دقیقه بعد ازتریبون اعلام کردند که تجارت جهانی (برج دوقلو) در آمریکا منهدم شد و پنتاگون نیز مورد حمله یک هواپیمای انتحاری قرار گرفت همه نفرات (مجاهدین) چه مرد و چه زن دست افشان و پایکوبان می رقصیدند و خوشحالی می کردند آخر ما استراتژیک و باید با ایدئولوژی خواهر مریم به جامه بی طبقه می رسیدیم و مانع اصلی در درازمدت آمریکا و در کوتاه مدت رژیم خمینی بود و دو ساختمان چندین طبقه که فروریخت و این همه طبقه پایین آمد ما را سریعتر به هدف می رساند بنابراین جشن گرفتیم و شیرینی خوردیم حالا اینهمه افراد بی گناه و غیر نظامی هم کشته شده بودند که در سیاست نقشی نداشتند ولی سازمان خوشحال بود همه منتظر نشست و صحبتهای آقای رجوی و خانم بزرگ احساساتی (مریم) بودیم فردا به نشست رفتیم در نشست مسعود که خیلی خوشحال بود گفت به نظر شما موضوع بحث چیست همه گفتند بحث حمله به تجارت جهانی و پنتاگون. نوار و فیلم حادثه گذاشته شد و مسعود با دقت نگاه می کرد بعد از پایان فیلم مسعود شروع به صحبت کرد خیلی ها هم پشت تریبون صحبت کردند بعضی می گفتند به نفع ماست بعضی می گفتند به ضرر ماست و در نهایت مسعود بحث را جمعبندی کرد و گفت این عملیات انتحاری بوده است و از ما الگوبرداری کردند او اصلا ناراحت نبود. ناراحتی او از این بود که می ترسید آمریکا به طور نظامی و فیزیکی به خاورمیانه بیاید به دنبال تروریست. حرف مسعود این بود که این کار درست نبود چون آمریکا انتقام می گیرد و پایش به اینجا هم باز می شود او ناراحت این بود و بعد هم حرفش این بود که ما باید بیشتر کار و تلاش کنیم و هرچه زودتر ارتش آماده باشد که در صورت آمدن آمریکا به سمت عراق ما یعنی ارتش آزادیبخش از عراق خارج و به سمت مرزهای ایران و سرنگونی ایران برود این صحبت اصلی مسعود بود و چند ساعتی هم نفرات تحلیلهای خود را می کردند.
سیامک حاتمی- یازده سپتامبر
برچسب ها
من دیگر یکی از آنها نبودم خاطرات امیر یغمایی کودک سرباز پیشین مجاهدین خلق – قسمت شصت و چهارم
یادداشت از علی پوراحمد به بهانه سالگرد بازگشت به کشور
حاضر حاضر حاضر این کلمه فقط یک تعهد نبود
30 آذر 1404خاطرات امیر یغمایی کودک سرباز پیشین مجاهدین خلق – قسمت شصت و چهارم
پس از پایان مهمانیهای پر زرقوبرق و طومارهای امضاشده، دیگر نه رهبر قبیلهای باقی مانده بود که دعوت شود و نه بشقابی که برای مهمانی بعدی نگه داشته باشند. حالا، مجاهدین باید به فکر درآمدی پایدارتر میافتادند و در فقدان حمایتهای مالی صدام، نگاهها به سوی نیروی کارِ درون قرارگاه چرخید: ما. کورهی چوب، بوی […]
30 آذر 1404به بهانه سالگرد بازگشت به کشور
پاییز ۱۳۸۴ بعد از ۲۱ سال دوری از وطن و خانواده به اتفاق ۱۴تن دیگر از رها یافتگان از تشکیلات سیاه رجوی با یک هواپیمای سفید رنگUN به جانب موطن خود به پرواز در آمدیم و بنا به پیشنهاد خودمان با دور گرفتن چندین باره بر فراز برج آزادی با شور و شوق و هیجانی […]
29 آذر 1404این کلمه فقط یک تعهد نبود
مدتی پیش برای انجام کاری از من سوال کردند که محمود حاضری کمک کنی تا کار را انجام دهیم نا خود آگاه گفتم حاضر حاضر حاضر! یادی کردم از نشستهای درون تشکیلات که مطمئن هستم هنوز هم با غلظت بیشتر ادامه دارد. در آخر هر نشستی هم باید تعهد میدادیم و هم کلمه حاضر را […]