اگر کسی که این فرقه تبهکار را نشناسد فکر می کند این افراد با اصرار خود این نامه را نوشته اند باید یاد آوری کنم این نامه در دفتر مریم خانم نوشته شده و بعد از مسئولین خواسته است تا با گذاشتن یک نشست از همه افراد بخواهند این نامه را امضا کنند که ابتدا با کلی توضیحات از همه اسیران سابق که اسیر فرقه تبهکار شده اند خواسته شد باید این را امضا کنند.نکاتی را باید بگویم که تا بحال گفته نشده است .
من اسیر جنگی که توسط همین فرقه با آتشباری ارتش صدام (بهتر است بگویم ارتش مسعود تحت امر ارتش صدام البته با اسم ایران ) در منطقه کوشک طلایه اسیر فرقه شدم که اصلا اسم ما در هیچ ارگان بین المللی و صلیب سرخ ثبت نشد من و امثال من در اردوگاه فرقه فریب تبلیغات آنها را خوردیم و وارد مناسبات آنها شدیم و سی سال از بهترین سالهای عمرم را در فرقه تباه کردم . این قیمتی بود که برای شناخت ماهیت کثیف این سازمان باید پرداخت می کردیم. برای ثبت در سینه تاریخ اسیران عملیات چلچراغ را که حتی اسمشان در فرقه رجوی هم ثبت نشد وارد عملیات فروغ (مرصاد) کرده است نه عکسی از آنها دارد و نه اسمی فقط با یک ستاره در اسامی کشته های فروغ مشخص است .
بعد از آتش بس تعداد افرادی که از اردوگاه صدام به اسارت گاه رجوی در اشرف آمدند خیلی بالا بود که اشرف آن زمان جا کم بود که شروع به ساختن مقرات جدید کردند و چندین مقر جدید ساخته شد فکر می کنم بالای 1500نفر وارد اشرف شدند . اما رفته رفته آمار کم شد یعنی اسیران جنگ که آمده بودند هر روز کمتر می شد که آمار مانده بعد از سقوط صدام نزدیک به 600 نفر بود و همین آمار بعد از آخرین بازدید صلیب سرخ در زمان آمریکایی ها به 412 نفر کاهش یافت و همین آمار در لیبرتی کمتر و کمتر شد و الان افراد باقی مانده از اسیران جنگی در فرقه رجوی 123 نفر می باشد این آمار افرادی است که از اردوگاه عراق آمده و خود را اسیر فرقه رجوی کردند این ریزش افرادی که این فرقه از کشور های دیگر با وعده سر خرمن به اشرف آورد و یا از کمپ پناهندگان رومادی عراق و از ایران آمدند و بعد ها رفته اند محاسبه نشده است این محاسبه را می گذارم بر عهده هموطنان و مسئولین سابق بالای قدیمی که از سازمان جدا شدند و الان در اروپا و آمریکا هستند .
در این نامه 123 نفر از کمیساریای حقوق بشر خواسته شده تا از کمپ اشرف سه و همان زندان فرقه بازدید کند تا ببیند چگونه حقوق آنها را ما جدا شده ها نقض کردیم که دو نفرازدوستان با تلویزیون بی بی سی مصاحبه کردند ؛ حال که یازده هزار نفرازاقوام نزدیک اعضای خودت نامه نوشتند و خواهان دیداربا عزیزان خود شدند را نادیده می گیرید و الان خود را مظلوم جا می زنید, از این فرقه باید پرسید ضجه های پدر و مادر پیر که خواهان دیدار با عزیزان خود هستند و تو مانع از دیدار می شوی نقض حقوق بشر نیست اما مصاحبه دو تن از اعضای جدا شده نقض حقوق بشر است؟؟؟؟ حال اگر ریگی به کفش نداری راه خانواده ها را باز کن , مگر از تشکیلات و انقلاب مریم شک داری که نمی گذاری خانواده با فرزندان خود حتی تلفنی هم صحبت کنند !!!! خودت گفتی کسی که مسلح به انقلاب مریم است تنها هم باشد باز کم نمی آورد , پس چی شد آن مزخرفات ؟؟؟
اسیر جنگی یک افتخار است برای من که در دفاع از وطنم اسیر شدم نه مثل فرقه وطن فروش رجوی در رکاب ارتش صدام بر روی هم وطنش آتش بریزد تا دلار و دینار از صدام دریافت کند. مسعود رجوی بارها در نشست گفته بود که دیگر اسیر جنگی نداریم و حتی آخرین بازدید صلیب که ضمیمه همین نامه 123نفرهست گفته چیزی بنام اسیرجنگی نداریم اما فرد از این فرقه جدا می شود او را اسیر جنگی و مزدور نامیده می شود ازهمینجا به رجوی می گویم اگر اسیر جنگی برای تو ننگ وعار هست برای من که سربازارتش وطنم ایران بودم باعث بسا افتخار و سر بلندی است ؛ تف بر تو و اون تشکیلات پوسیده ات.
پرویز حیدرزاده، تیرانا