مهدی جان سلام . امیدوارم که حالت خوب باشد . پسر عزیزم این چندمین بار است که برایت نامه می نویسم . و هر بار به امید اینکه تماسی بگیری یا پیغامی بدهی تا مدتها در انتظار جوابی از طرف تو هستم .
پسر عزیزتر از جانم من دیگر توانایی راه رفتن ندارم. منتظرم تا شاید دراین ایام پیری عصای دستم باشی و خانواده ات را بیشتر از این منتظر نگذاری .
برادرها و خواهر و اهل خانواده همه چشم به راه تو هستند . وقتی خبر جدایی کسی را می شنویم با خود میگوییم که شاید نفر بعدی مهدی باشد و مطمئن هستیم که این اتفاق خواهد افتاد . اما پسر عزیزم صبر ما هم حدی دارد چقدر باید منتظر باشیم؟
دوستانت یک به یک از این گروه بیرون آمده و هر کدام به دنبال زندگی خودشان می روند . تو هم یک بار برای همیشه تصمیم جدی بگیر و خودت باش .
بیش از 25 سال است که دارم انتظار می کشم . راستی این انتظار کی به پایان می رسد . غیرت داشته باش و همت کن و تا دیر نشده خودت را از این جهنمی که درآن هستی نجات بده .
من برایت خانه خریدم آرزو داشتم تا تو را در رخت دامادی ببینم . سالها زجر کشیدم تا تو را بزرگ کردم . اما این رسم مادر و فرزندی نیست که دراین همه سال من را فراموش کنی . لااقل برای یک بار هم که شده تماس بگیر تا در این آخر عمری صدایت را بشنوم .
مهدی جان دوستت دارم امیدوارم دراین سال جدید تو هم یک زندگی جدید بدور از تشکیلات رجوی برای خودت شروع کنی .
پسر نازنینم منتظرت هستم به امید دیدار
مادرت : تاج الدوله حیدریان