من سال 78 بعد از مدتها و سال های متمادی مسئله داری و بنگال و اسکان و زندان خیابان 100 و غسالخانه، نهایتأ به زیرزمین بغداد منتقل و با یک پرونده وحشتناک ساختگی جاسوسی به استخبارات عراق تحویل داده شدم تا درابوغریب محاکمه و حکم اشد مجازات به من داده شود .
لطف خدا شامل حالم شد و به طور معجزه آسایی در نزدیکی زندان ابوغریب به صورت آدم ربایی از چند ماشین جابجا شدم و آنقدر دست به دست شدم که خودم هم فی الواقع نمی دانستم در اختیار چه دولت یا گروه و باندی هستم . نهایتأ من از آن پرونده و ترفند و نقشه ای که فرقه رجوی برایم کشیده بود نجات پیدا کردم .
من سال ها دنبال زندگی عادی خود بودم تا اینکه یک روز متوجه خبر عجیبی شدم .
حدودأ بیش از پانصد نفر از سازمان مجاهدین از مرز قصر شیرین وارد ایران می شوند و به دنبال زندگی وخانواده هایشان در شهرهای ایران می روند .
من کنجکاو شده و از آنجایی که در استان مربوطه زندگی می کنم رفتم تا شاهد ورود آن تعداد عضو مجاهد شوم که هر کدام با یک ساک به خاک ایران وارد شده و به مقصد شهرهای خود رفتند .
من همه آنها را می شناختم بجز تعداد کمی! همه افرادی که می شناختم به عنوان ” موسسان دوم ” توسط رجوی در داخل حوض زانو زده بودند و ثبت نام کرده بودند .
یک لحظه مغزم سوت کشید که آیا درست می بینم اینها همان هایی هستند که “حاضرحاضر” گفته و پای لیست رجوی را در تابلو روی سن امضاء کرده اند!
بله درست بود! اما وقتی خوب فکر کردم متوجه شدم این نتیجه چند دقیقه آزادی بوده و نه بیشتر . گویا در آن مقطع به اشتباه رجوی چون فکر کرده بود همه آنها از انقلاب عبورکرده اند و اگر برای تبلیغات رسانه ای چند دقیقه ای به آنها آزادی بدهد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد ولی بلعکس 500 نفر شاید بیشتر در آن چند دقیقه از موسسان پوشالی ارتش خصوصی صدام ریزش کرد و از مرز عبور کردند و هر کدام به دنبال زندگی عادی خود رفتند .
حال مجددأ از دستگاه پوشالی رجوی بوق و کرنای موسسان پنجم به گوش می رسد . واقعأ این حرف ها مرغ پخته را به خنده وا می دارد . عده ای را اسیر و زندانی خود کنید و آنها را موسس و تصمیم گیرنده جا بزنید .
ما از رجوی می خواهیم فقط چند دقیقه دیگر مثال آن سال آزادی بدهد تا ببینیم این بار موسسان پنجم چه خواهند کرد و به کجا خواهند رفت .
عباس