رضا جان سلام ، حالت چطور است؟ چندین سال است ما را گذاشتی و رفتی و سراغی از ما نمی گیری! ویروس کرونا در مقری که زندگی می کنی شیوع پیدا کرده و خبر دارم از ناحیه کمر و گردن مشکل داری و نمی دانم به لحاظ جسمی در چه وضعیتی هستی؟! تا بحال تماسی با ما نگرفته ای و کلا ما را فراموش کرده ای! ولی ما شما را فراموش نکرده ایم و همیشه به یاد شما هستیم .
وقتی دوستان قدیمی ات را می بینم که تشکیل خانواده داده اند و حتی نوه دار شدند، حسرت می خورم که چرا شما مسیری را انتخاب کردی که در نهایت شما را به نابودی می کشاند. بنظرت راهی را که انتخاب کردی درست است؟! هم خودت را داغون کردی و هم ما را حسرت به دل گذاشتی .
من در نامه های قبلی نوشته ام و باز هم می نویسم که “رضا جان خودت را نجات بده ” . لااقل مابقی عمرت را آزاد زندگی کن و از زندگی لذت ببر . خودت را زندانی کردی و در یک محیط بسته دور خودت می چرخی! برای چه هدفی و برای چه کسی؟ امیدوارم نامه هایی که برای شما ارسال می کنم بخوانی و کمی فکر کنی. به فکر خودت باش و اجازه نده تو را از بین ببرند . تمام حرف من با شما همین است . منتظرم خیلی زود خبری به دستم برسد که رضا خودش را نجات داده .
برادرت مرتضی بلالی