بدنبال شروع اعتصاب يک سری از کارگران پیمانی پتروشیمی و صنایع نفت در ایران بخاطر وضعیت معیشتی و عدم به موقع دریافت حقوق، سران فرقه تروریستی رجوی و بطور خاص مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی طبق روال همیشگی اش برای این کارگران اشک تمساح ریخته و سعی دارد روی این موج سوار شده و به دروغ خودشان را حامی حقوق کارگران نشان دهند. البته قشر زحمت کشیده کارگر همانند همه اقشار دیگه جامعه ایران این گروه تروریستی و ضد ایرانی را بخوبی می شناسند و بخوبی می دانند که این سازمان ضد کارگری گرگی در لباس میش می باشد. ولی در اینجا می خواهم برای روشن‌تر شدن ماهیت ضد کارگری این گروه تروریستی و فرقه گرا و افشای چهره واقعی این گرگ در لباس میش و همچنین افشای اشک تمساح ریختن های مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی و نشان دادن خودش بعنوان مدافع حق و حقوق کارگران به مواردی اشاره ای مختصر بیندازیم.
سران فرقه و بطور خاص مریم عضدانلو در حالی دم از حق و حقوق کارگران می زنند که نیروهای سازمان بدون هیچ حق و حقوقی و دریافت مزدی به بیگاری گرفته می شوند و زیر کارهای سخت بدون وسایل ایمنی کار خیلی از آنها کمری شده اند. و آنها نه تنها در مقابل انجام کارهای سخت خود هيچ مزدی دریافت نمی کنند بلکه حق هیچگونه اعتراض و انتقادی در این زمینه ندارند و در این رابطه من یادم هست که در یک نشست خانم مهوش سپهری با نام مستعار نسرين که آنموقع پست مسئول اول سازمان را یدک می کشید وقتی با اعتراضات و انتقادات عده ای از نیروهای سازمان مواجه شد گفت اگر زیر کار کسی از شماها بمیرد هم اشکالی نداره و ما آنرا شهید اعلام می کنیم.
خانم مریم عضدانلو در حالی خودشان را مدافع حقوق کارگران می پندارند و برای کارگران اخراج شده اشک تمساح می ریزند که سازمان ضد کارگری شان در زمانی که در عراق بودند کارگران عراقی از جمله کودکان عراقی را که بخاطر وضعیت معیشتی و فقر مجبور به کار بودند را به قرار گاه اشرف می آورد و دوازده ساعت زیر گرمای طاقت فرسای تابستان عراق و سرمای استخوان سوز از آنها در کارهای سخت و دشوار و ساختمانی با حقوق ناچیز کار می کشید و این کارگران بیچاره که غذای درست و حسابی هم نداشتند و وقتی هم بعضی از نیروهای سازمان از مسئولان سئوال می کردند که آیا می توانیم به این کارگران غذا بدهیم جواب منفی می دادند و غذاهای اضافه را دور می ریختند ولی حاضر نبودند به این کارگران بیچاره عراقی بدهند و همچنین در مواردی از این کارگران در جابجایی مهمات توپخانه ای در مناطق جنگی استفاده می کردند که خلاف همه قوانین بین المللی کار هست! در این رابطه من یادم هست که در سلسله عملیات نظامی سازمان تحت عنوان عملیات مروارید عده ای از این کارگران بیچاره سودانی را برای جابجایی مهمات توپخانه ای در قرارگاه جنوب عراق سازمان و در مناطق جنگی آورده بودند که این کارگران بیچاره بعد از متوجه شدن گریه می کردند و خواستار برگشت به پشت جبهه بودند که سازمان هم آنها را بدون دادن مزدی اخراج کرد.
این گروه تروریستی و سرکرده اش در حالی از حق و حقوق کارگران دم می زند و خودش را حامی حقوق کارگران نشان می دهد که بعد از شروع مبارزه مسلحانه در سی خرداد سال شصت خورشیدی تعداد زیادی از همین کارگران و زحمتکشان و حتی دست فروشان و دکه داران که تنها نان آوران خانوادهای شان بودند را تحت عنوان واهی و دروغین سرانگشتان رژیم ایران در طی عملیات و اقدامات تروریستی اش کشته است و يا تعدادی از آنها را با وعده های دروغین به عراق کشانده و بعد به کشتن داده است.
همچنین این گروه تروریستی و بطور خاص مریم عضدانلو در حالی سنگ حمایت از حقوق کارگران را به سینه می زنند که عده زیادی از جوانان ایرانی و بطور خاص جوانان بلوچ را که بدنبال کار بودند را از کشورهای عربی نظیر امارات متحده عربی به عراق کشانده و به آنها وعده زندگی بهتر میداد و بعد از اینکه آنها متوجه شدند که فريب خورده اند و خواهان بازگشت به ایران بودند عده ای از آنها را به مناطق مرزی برده و در میدان مین منطقه محرمه جنگ ایران و عراق رها کرده و می گفتند بروید ایران و بعد هم از پشت آنها را به رگبار می بستند و عده دیگه که متوجه این موضوع شده بودند از ترس در سازمان ماندند تا بعد از سقوط صدام حسین دیکتاتور سابق عراق به کمپ ارتش آمریکا در جوار قرارگاه اشرف تحت عنوان کمپ تیف رفته و از آنجا از طریق صليب سرخ به ایران برگشتند.
خانم مریم عضدانلو در حالی دم از حق و حقوق کارگران می زنند که همگام با سیاست های ضد ایرانی دولت آمریکا بطور خاص زمان دولت ترامپ و متحدانش در منطقه خاورمیانه نظیر اسرائیل و شیوخ مرتجع عربستان سعودی از تحریم های اقتصادی شدید علیه مردم ایران حمایت کرده و همواره خواستار تشدید این تحریم‌ها شده است تحریم های اقتصادی که بیشترین آسیب را به خوابیدن کار کارخانه و رکود اقتصادی، بیکار شدن کارگران شده است و قشر زحمت کش کارگران شریف ایران بیشترین آسیب را از وضع همین تحریم های اقتصادی شديد و ظالمانه توسط آمریکا دیده اند .
حالا آیا چنین سازمانی با این کارنامه سياه و ضد کارگری اش و با اندیشه فرقه گرایانه و استراتژی خشونت و ترور می تواند حامی حق و حقوق کارگران باشد و خودش را حامی آنها نشان دهد؟ مسلما جواب صد در صد منفی است چرا که سازمانی که همه راه حل هایش از دهانه لوله تفنگ در می آید و به راه حلی جز خشونت و ترور نمی اندیشد و ديگران را طرد می کند هیچگاه نمی تواند حامی حق و حقوق اقشار مختلف جامعه ایران از جمله قشر زحمت کش و شریف کارگر باشد و خانم مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی بجای این اشک تمساح ریختن برای حق و حقوق کارگران و بجای سوار شدن بر این موج اعتصابات کارگران پیمانی پتروشیمی و صنایع نفت باید پاسخ این تناقض آشکار را بدهد که چطور می شود از یک طرف از تحریم های اقتصادی و ناعادلانه علیه مردم ایران حمایت کرده و خواستار تشدید آن باشيد که بیشترین آسیب را به همین قشر زحمت کش کارگر رسانده است و از طرف دیگر خواستار حمایت از حقوق کارگران باشيد و خود حامی سر سخت طبقه کارگر جا بزنید.
بنابراین خطاب به خانم مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی بايد عرض کنم که زمان موج سواری بر روی خواسته‌های معیشتی اقشار مختلف جامعه ایران و بطور خاص قشر زحمت کش کارگر به سرآمده و دست شما برای همه رو شده است و قشر زحمت کش کارگر هم مانند همه اقشار مختلف جامعه ایران نه تنها هیچ باور و اعتقادی به این اشک تمساح ریختن های شما ندارد بلکه بشدت از شما و تشکیلات ضد کارگری تان بخاطر سیاست حمایت شما از تحریم های اقتصادی که علیه منافع ملی مردم ایران از جمله همین طبقه کارگر هست و همچنین بخاطر کارنامه سیاه ضد کارگری تان به شدت متنفر هستند.