سلام پسرم، سلام پاره تنم، پسر عزیزم هر کجا هستی در سلامت کامل باشی. سال هاست انتظار بازگشتت به جمع خانواده را می کشم. چه شب ها تا صبح به دعا نشستم که برگردی اما خبر جدایی دوستانت را می شنوم و تو همچنان در بندی! فرزند دلبندم تو که اسیر جنگی بودی کاش به قرارگاه رجوی نمی رفتی و در اردوگاه می ماندی و سختی اردوگاه را تحمل می کردی و مثل بقیه اسرا به وطن و آغوش خانواده ات بر می گشتی، کاش به دام رجوی ضد بشر اسیر نمی شدی ، تا کی باید زندان ابد رجوی را تحمل کنی؟ تا کی این مادر رنج کشیده ات باید در انتظار بازگشت یا حتی تماس تلفنی تو باشد؟!
عزیز دلم نگذار آرزوی دیدنت را به گور ببرم. هر چه زودتر مثل دوستانت تصمیم بگیر و خودت را از زندان مخوف رجوی نجات بده. از هر راهی که می دانی از قرارگاه بیرون بیا و خودت را به صلیب برسان ، دوستان تو مثل ایرج نصیری و علی مهدوی خودشان را نجات دادند و اکنون آزادنه زندگی می کنند.
پسرم با مادر ایرج و مادر علی ارتباط دارم و آزادی فرزندانشان از قید و بند رجوی را بهشان تبریک گفتم ، علی که چند ماه پیش از قرارگاه رجوی خارج شد الان در اروپا زندگی می کند. تو هم بفکر نجات خودت باش. ما کمکت می کنیم که زندگی ات بطور دلخواه سر و سامان بگیرد.
یاری جان، از خدا می خواهم موفق به خواندن نامه ام بشوی و تصمیم به جدایی بگیری. هر چه زودتر دل مادرت و خواهران و برادرانت را شاد کن. برادرانت علی و محمد وضعیت مالی خوبی دارند بهترین زندگی را برایت فراهم می کنند.
به امید نجات تو و دوستانت به انتظار می نشینم.
مادر چشم انتظارت: گل آفتاب محمدی