روز گذشته آقای محمد کرمی به دفتر انجمن نجات مرکز لرستان مراجعه و ساعتی مهمان ما بود. در این گپ دوستانه ایشان با اشاره به اسارت حدود 15 ساله خود در فرقه اظهار داشت: بهترین سال های عمرم در این فرقه تلف که ماحصل آن پشیمانی و ندامت و نداشتن پیشینه تحصیلی و یا کاری برای آینده بود. لذا در بازگشت به وطن با یک دست لباس و جیب های خالی و نداشتن مدرکی علمی برای کار در بازار، مجبور شدم زندگی جدید را از نو شروع و با تلاش فراوان خود را با جامعه و خانواده و فامیل وفق دهم .
آقای کرمی گفت: کار ما در فرقه از صبح تا شام بیگاری بود و شب هنگام به حدی خسته بودیم که نایی برای حرف زدن و یا خوش و بش با دیگران آن هم بطور مخفیانه نبود . او از نشست های طولانی سران سازمان با اعضا برای مغزشویی و سوال و جواب های فرماندهان از آنان، آن هم بخاطر مسائل پوچ و فقط بخاطر ترساندن آنان برای زدن محفل گفت .
آقای کرمی بعد از بازگشت ازدواج کرده و دارای یک پسر می باشد و فرزند وی امسال به کلاس اول میرود . وی یکی از شاکیان پرونده بر علیه سران سازمان بوده و از اینکه شکایت آنان در دادگاه بین المللی توسط دیگر دوستانش پیگیری می شود اظهار خوشحالی کرد و گفت امیدوار است که تشت رسوایی سران سازمان ریخته شود و شاهد باشد که آنان به کیفر جنایاتشان می رسند و اسیران این سازمان به آغوش گرم خانواده هایشان برگردند .
وی پافشاری خانواده ها برای تماس و دیدار با عزیزانشان را تنها راه نجات آنان دانسته و حمایت خود را از خانواده ها اعلام کرد و گفت امیدوارم هر چه زودتر دوستانم آزاد شده و طعم واقعی زندگی را بچشند .