استمداد خانواده زهرا حسینی از دادستان کیفری لاهه

جناب کریم اسد خان دادستان کیفری لاهه

سلام مان را از خانه غم زده مان پذیرا باشید
خانه ای که ۴۰ سال تمام است در غم و اندوه و چشم انتظاری بسر میبرد و تاریک است.
خانه ای که خواهرم زهرا حسینی بواسطه فریب و اغوا به قصد پیوستن به مجاهدین خلق از آن خارج شد و دیگر به پشت خود نگاه نکرد.
خانه پدری ام را میگویم که والدینم از دوری و بیخبری دلبندشان بسیار آسیب دیدند و الان عمرشان به آخر رسیده است.

جناب دادستان
اینجانبان کبری و مرضیه حسینی از خواهران زهرا از اعضای اسیر رجوی در آلبانی هستیم.
خواهرم نه تنها اجازه نیافت با ما در ارتباط باشد بلکه از ارتباط با فرزند و نوه هایش محروم شده است که آزادانه و به دور از تسلط و کنترل رجوی در کشور آلمان زندگی می کنند.
آنان زندگی پر پیچ و خم از یک تراژدی غمبار را پشت سر گذاشتند تا توانستند به اتفاق پدر جداشده راهی آلمان شوند و با هم زندگی آرامی داشته باشند ولیکن نمی توانند با مادرشان که عضو کمپ مجاهدین در اسارتگاه مانز آلبانی است، ارتباط داشته باشند.

جناب دادستان
با اندک توضیحات مان در خصوص جنایات و نقض فاحش حقوق بشر در فرقه مجاهدین خلق ، خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل!

جناب دادستان
رجوی با به اسارت گرفتن عزیزانمان، خانواده هایشان را قربانی کرد که خانواده ما نیز جزء آن خانواده ها است.
خوشحال و شادمان خواهیم شد که پرونده کیفری رجوی را که شماری از جداشدگان به چرخش انداختند، با جدیت تمام دنبال کنید و رای بر محکومیت رجوی بدهید تا کیفر اعمال ضد انسانی اش را ببیند.
ما به امید آن زنده ایم.

کبری و مرضیه حسینی از جانب خانواده خاصه پدر و مادر دردمند و چشم انتظار