نامه لیلا کیوکان به دادستان دیوان کیفری بین المللی در لاهه

آقای کریم خان
دادستان دیوان کیفری بین المللی – لاهه

با سلام و تقدیم احترام
چشم به راه پدرم هستم که آرزوی در آغوش کشیدنش را دارم.

من لیلا کیوکان فرزند آقای رحیم کیوکان از اعضای اسیر در فرقه رجوی در اسارتگاه مانز در دورس در کشور آلبانی هستم.
من ۴۲ ساله هستم و پدر را از زمانی که خود را شناختم ندیدم، چونکه در هنگام خروج بابا از کشور به نیت پیوستن به سازمان مجاهدین خلق که چهار دهه پیش صورت گرفت، دو سال بیشتر نداشتم و تا به امروز ۴۰ سال است که پدرم از آغوش گرم خانواده به دور می باشد.

خبرهای واصله از آلبانی و از مقر مانز حکایت از این دارد که پدرم بشدت تحت فشار و کنترل فرقه رجوی است و اجازه برقراری ارتباط حتی در حد یک تماس تلفنی با خانواده خاصه همسر خود یعنی مادرم را ندارد. اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی از کمترین حقوق انسانی هم برخوردار نبوده و در اردوگاه کار اجباری حق ارتباط با دنیای خارج را ندارند. آنچه طی سالیان بر اعضا می رود مصداق عینی جنایت گسترده و سیستماتیک علیه بشریت است.

کمترین حق برای من و خانواده ام این است که از دیدار پدر محروم نباشیم و بتوانیم بعد از چهل سال دوری و بیخبری پدرم را ببینیم و در آغوش بگیریم و شادمان شویم که متاسفانه سازمان مخوف رجوی این حق را از ما دریغ کرده است.
من به نمایندگی از خانواده ام، خاصه مادر دردمند و چشم به راهم، از شما تقاضا دارم که دیدار با پدر که انتظار زیادی نیست را محقق کرده و عینیت ببخشید تا بینهایت خوشحال مان کنید.

در ضمن اطلاع دارم که مستندات شکایت 42 تن از اعضای سابق فرقه رجوی همراه با حکم قطعی از دادگاه بین المللی تهران جهت ملاحظه و اقدام شما به دبیرخانه دادگاه بین المللی لاهه تقدیم گردیده است. از شما درخواست دارم تا در رسیدگی به این پرونده تعجیل نموده و سران سازمان مجاهدین خلق را تحت تعقیب قضایی بین المللی قرار دهید.
من کمال تشکر و سپاسگزاری را از شما دارم که موضوع را دنبال می کنید.

لیلا کیوکان
تهران – ایران