25 نوامبر از سال 1981 به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان برگزیده شده است. این روز برای یادآوری عزم همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب شده است و سازمان ملل متحد در 17 اکتبر 1999 نام گذاری این روز را به عنوان روز جهانی تصویب کرد. این تاریخ بخاطر قتل وحشیانه سه خواهر میرابال فعالان سیاسی اهل جمهوری دومینیکن انتخاب شده است.
از موارد خشونت علیه زنان که مورد نکوهش قرار گرفته می توان به موارد حملات جسمانی و کتک کاری، به کار بردن الفاظ رکیک در رابطه با زنان، احساس مالکیت به زنان، و نا برابری اشاره کرد. با مروری اجمالی به وضعیت زنان در مناسبات و تشکیلات فرقه مجاهدین خلق می توان با قطعیت این فرقه را از مصادیق بارز خشونت برعلیه زنان دانست.
سال 1381 نشست های طولانی و اجباری به منظور اعمال هر چه بیشتر فشار و محدودیت بر اعضاء در دستور کار قرار گرفت. این نشست ها بمنظور بررسی نیروهای به اصطلاح خلق ضعیف و تعیین تکلیف کردن آنها چندین ماه ادامه داشت. در این نشست ها فحش و توهین و کتک زدن اعضای ناراضی بعنوان یک شیوه جهت ایجاد جو رعب و وحشت میان اعضاء بکار گرفته میشد که زنان هم از آن مستثنی نبودند.
نشست ها گاها تا 10 ساعت به طول می انجامید. در این سری نشست ها حدود سی نفر توسط مسعود رجوی بطرز وحشتناکی محاکمه شدند که از جمله این زنان می توان به مهری موسوی، مینوفتحعلی، مهناز، صدیقه، و… اشاره کرد. اتهامات این افراد که بطرز وحشیانه مورد کتک کاری و آزار جسمی قرار گرفتند این بود که رابطه دوستانه ای با دیگر اعضا داشتند و یا خواهان خروج از مناسبات مجاهدین خلق بودند. در این جلسات دیگر اعضای زن مجبور بودند برخلاف عقیده شان به این زنان فحش و ناسزا بگویند. بدلیل شدت شکنجه های اعمال شده مهری موسوی و زهرا فیض بخش طبق گفته مسولین فرقه رجوی دست به خودکشی زده و فوت کردند. در حالیکه بسیاری از شواهد حاکی از قتل آنها بود.
یکی دیگر از موارد بکارگیری خشونت برعلیه زنان در تشکیلات مجاهدین خلق را می توان بکارگیری الفاظ رکیک و اتهامات ضداخلاقی اشاره کرد که در جریان آن در جلسات محاکمات موسوم به غسل هفتگی به زنان فرمانده اتهام زده میشد که با مردان و یا حتی جوانان عضو تحت مسئولیت شان رابطه غیر اخلاقی دارند. تا با این شیوه آنها را تحت کنترل خود داشته باشند و به شکل زننده ای زنان را وادار می کردند تحت فشار اقرار به گناه کرده و آن را مکتوب کنند و تحویل مسئولین دهند.
مورد دیگری که در خصوص مصادیق بکارگیری خشونت بر علیه زنان در مناسبات می توان اشاره کرد، اعمال حس مالکیت سازمان در مورد زنان بود. زنان در مناسبات مجاهدین خلق از حق انتخاب همسر محروم بودند و تا قبل از شعبده بازی موسوم به انقلاب ایدئولوژیک، همسران زنان اعضاء را تشکیلات و در راس آن مسعود رجوی برای آنها انتخاب می کرد و این ازدواج ها گاها با بیش از 20 سال اختلاف سنی صورت می گرفت. و در حقیقت همسر براساس توانمندی های ایدئولوژیکی و میزان سرسپردگی و اطاعت کورکورانه از رجوی برای زنان عضو مجاهدین خلق انتخاب میشد. در گام بعد که رجوی تصمیم به انحلال خانواده ها گرفت زنان بازهم تحت اجبار و بدون هیچ اختیار و با اجبار مجبور به ترک همسران میشدند.
مریم و مسعود رجوی که در تبلیغات بیرونی از حمایت حقوق زنان سخن می گویند و مدعی ایجاد جامعه با حقوق برابر بین زنان و مردان هستند چنانچه مشخص شد از نمونه های بی بدیل نقض حقوق زنان و بکارگیری خشونت برعلیه آنها هستند. در آستانه 25 نوامبر روز مبارزه علیه خشونت زنان آرزو می کنیم که زنان تحت ستم در فرقه مجاهدین از اسارت و تبعیض و خشونت رها شوند و از تمامی حامیان حقوق زنان انتظار داریم که به حمایت از این زنان و محکوم کردن مریم رجوی و دیگر سران فرقه رجوی برخیزند.
اکرامی
