قادر رحمانی طی نامه ای از آقای کریم خان دادستان کیفری دادگاه لاهه می خواهد که سران سازمان مجاهدین را برای پاسخگویی اعمال خود مورد بازخواست قرار دهد. آقای قادر رحمانی در سال ۱۳۶۴ در جنگ ایران و عراق اسیر نیروهای عراقی شده و به مدت ۴ سال انواع شکنجه های روحی و روانی و جسمی را تحمل کردند. وی در سال ۱۳۶۸ با توجه به شرایط سخت اردوگاه های عراق و برای فرار از آن وضعیت به سازمان مجاهدین پیوست.
ایشان به مدت ۱۷ سال در مجاهدین گرفتار بود. وی در طول حضورش در مجاهدین بارها درخواست جدایی کرد ولی قوانین سخت فرقه نه تنها مانع از خروج وی از سازمان می گردید. بلکه فشار بر وی بیش از گذشته افزایش یافت. تا اینکه در سال ۱۳۸۵ و زمانیکه دیگر صدامی در کار نبود و مجاهدین حامی خود را از دست داده بودند توانست به کمک آمریکایی ها از این گروه جدا شده و به ایران باز گردد.
قادر رحمانی در مصاحبه ای می گوید یکی از سوالاتی که ذهنم را درگیر کرده این است که سازمان مجاهدین چطور می تواند به اعضای خود که به آنان احتیاج دارد رفتارهای ناشایست انجام دهد و شخصیت آنان را خورد کند.
آقای قادر رحمانی طی نامه ای از آقای کریم خان دادستان کیفری دادگاه لاهه می خواهد که سران سازمان مجاهدین را برای پاسخگویی اعمال خود مورد بازخواست قرار دهد که متن نامه بدین شرح است.
با سلام خدمت آقای کریم خان دادستان محترم دادگاه کیفری بین المللی
اینجانب قادر رحمانی اهل میاندوآب پیشاپیش از زحمات جنابعالی در خصوص شکایت ما از فرقه رجوی تشکر و قدردانی می کنم. بنده به مدت ۱۷ سال ناخواسته در اسارت مجاهدین بودم و از نزدیک شاهد نقض حقوق بشر نسبت به اعضا بودم و شخصا حاضرم در هر مکانی تک تک این نقض ها را عنوان کرده و از آنها دفاع کنم.
بهترین دوران جوانی ما در سازمان مجاهدین به هدر رفت. کار در مقابل هیچ حداقل ترین فشار روحی و روانی بر علیه ما بود. عدم ارتباط با خانواده، ممنوع بودن ازدواج و . . . از دیگر قوانین این فرقه به شمار می رفت. اینک از شما تقاضای این حق و حقوق از دست رفته را داریم و امیدواریم این حق توسط شما محقق شود.
با تقدیم احترام – قادر رحمانی