روزگار سخت و طاقت فرسایی است، دوری از عزیزانمان، بی خبری از وضعیت جسمی و روحی آنان در این شرایط کرونا، جوانی بر باد رفته شان، انزوای شخصیتی آنان، بدون همسر، فرزند و زندگی و عدم داشتن ابتدایی ترین نیازهای زندگی یک انسان برای آرامش و بقاء، که هر یک از این عوامل به تنهایی می تواند انسانی را نابود سازد، همچنین سکوت آگاهانه مجامع بین المللی و به ظاهر مدافع حقوق بشر در برابر نابودی و خفه کردن احساسات و عواطف انسانهای زجر کشیده که به حکم الهی آزاد و مختار آفریده شده اند ولی جبر دیکتاتوری رجوی اختیار و انتخاب را از آنان سلب کرده و محکوم به اسارت و زندگی مطابق با برنامه ها و قوانین حاکم بر آن فرقه هستند و نگاه سرد و منتظر خانواده ها و متاسفانه بعضا خاموش شدن چراغ زندگیشان با حسرت دیدار به دل مانده عزیزانشان که به سرای آخرت افتاده و چشمان غمزده و خسته ای که ملتمسانه به هر روزنه ای نظر میکنند .
خدا را شاکریم که به حرمت این نگاههای مظلوم، در این ظلمت و تاریکی، غربت و نا امیدی با درخشش نوری جهت کمک به عزیزانمان این تاریکی رو به روشنایی می رود. تاسیس انجمنی تحت عنوان ” انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی ” برای کمک و یاری اسیران در بند گرفتار شده ما، جرقه امید را در دل تک تک افراد خانواده بزرگ و دردمند انجمن نجات بوجود آورد . به پاس این اقدام خدا را شکر گفته و امید داریم تا هر چه سریعتر ارتباط ما با جگر گوشه هایمان برقرار شود. لذا از جانب خود بعنوان عضو کوچک این مجموعه به این عزیزان تبریک گفته و امیدوارم هر چه زودتر این انتظار فرسایشی و شکننده پایان یابد .
موفق و پاینده باشید.
خانواده کاکاوند – بروجرد – لرستان