مجاهدین در حالی ادعای محبوبیت در میان جامعه کارگری ایران را مطرح می‌کنند که از مقوله کار و کارگر به نفع منافع خود استفاده و بهتر است بگوییم سوء استفاده کرده و با عنوان کاریابی در کشورهای غربی ، افراد جوان و توانا را جهت عضوگیری در تشکیلات خود فریب و در نهایت جذب می کردند.
مجاهدین کارها را به دو دسته سیاه و سفید تعریف و تقسیم کردند و هرکسی که بدون چون و چرا و شبانه روز مشغول به کارهایی همچون خالی کردن سپتیک باشد را شاخص قرار داده اند.
بیماری هایی که از سنین جوانی در بین مجاهدین به شکل گسترده ای رواج داشت نشان از بی ارزشی کرامت انسان در تفکر مسعود و مریم بود. وقتی این زوج حتی نگران سلامتی اعضای تشکیلات نبودند و از آنان به بدترین شکل ممکن بیگاری و بردگی می کشیدند و تنها از عنوان کارگر برای پیش برد مقاصد خود استفاده می کنند.
