رجوی ها دختر مرا چندین سال به اسارت خودشان گرفته اند و به او اجازه نمی دهند که با من تماسی بگیرد. من هم مریض هستم و دلم برای دخترم تنگ شده است. نمی دانم چکار کنم؟ آن زمان که دخترم در عراق بود به پادگان اشرف مراجعه می کردم و از سران رجوی درخواست می کردم که دخترم را نزد من بیاورند، می خواهم او را در آغوشم بگیرم اما سران رجوی با سنگ و چوب از من استقبال می کردند و دلشان به حال من مادر نمی سوخت و به دروغ می گفتند دختر شما اینجا نیست .
دل شکسته به ایران بر می گشتم و هر چه نفرین بود نثار رجوی و دیگر سران فرقه اش می کردم. الان هم دختر من در کمپ آلبانی است، هر چه انتظار می کشم که تماسی با من بگیرد خبری از او نمی شود. دختر مرا در یک حصار بسته زندانی کردند و هیچ کاری از او بر نمی آید. از خدا می خواهم به من سلامتی دهد که توان این را داشته باشم راهی باز شود که به کشور آلبانی سفر کنم و با دخترم بعد از چندین سال دیداری داشته باشم . من می دانم که دخترم تمایل دارد با من تماس بگیرد ولی به او اجازه نمی دهند . دختر من با زور و فشار در کمپ آلبانی نگهداری می شود. اگر به او آزادی دهند مطمئنم خودش را نجات می دهد. امیدوارم آه ما مادران رجوی و سرانش را بگیرد .
مهین حبیبی – مادر پروانه ربیعی