نامه ای از طاهره حسن کاویار به برادرش محسن در آلبانی

سلام به برادر عزیزم

برادرم محسن، پدر در آن سال هایی که به دیدارت آمد قطعأ برایت گفته که درآن حوادث پیش آمده چه کسانی رفتند و خود پدر هم قریب به 5 سال است که ما را تنها گذاشته است.

بعد از فوت پدر برادر بزرگمان حسن نیز از دنیا رفت. فقط مانده من خواهرت چشم انتظار و تنها به همراه برادر کوچکمان فرهاد در خانه پدری با یک دختر کوچک و اکنون دیگر من به عنوان تنها خواهرت مستمرأ چشم به در و گوش به زنگ خبری از برادرم محسن هستم و لحظه به لحظه آرزوی دیدارت را دارم .

برادرم در این مقطع باید رسالت و وظیفه ی برادری و سرپرستی ما را به عهده بگیری و هر طور شده برای انجام این رسالت و وظیفه اخلاقی خود را به ما برسان و بزرگ ما باش. نگذار این آخرین شانس و آرزوی خواهرت هم نابود شود. این کار را بکن و برگرد تا روح پدرمان و مادرمان و دیگراعضای خانواده که در غیاب تو و بدون آخرین دیدار با تو از این دنیا رفته اند شاد گردد .
برادرم محسن کمی با خودت خلوت کن ببین این دنیا چقدر ارزش دارد؟! غیر از این است که ما وظیفه داریم با هم مهربان باشیم و در کنارهم و هم درد هم باشیم !

اکنون من و تو تنها بازماندگان خانواده یا بایستی این شعار اخلاقی برادر و خواهری را کنار بگذاریم و یا عکس آن عمل کنیم که راه و روش انسانیت و خدا و قرآنی بوده وهست. پس تصمیم با خودت هست ومن مطمئن هستم تو می توانی با یک تلنگر به خود آیی و کاری کنی که روح همه رفتگان خانواده را شاد کنی .

از طرف خواهرت طاهره

 

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا