بادآوران

چارشاخ زدن رجوی در مسیر باد جدیدی که در فرانسه میوزد، با انعکاس یک خبر ساده متبلور گشت که « سارکوزی نیز به دموکراسی احترام میگذارد… » و تا آنجا پیش رفت که سارکوزی که پیروزیاش برای آنان کابوسی دردناک بود را مصیبت برای ایران میخوانند! :
« نیكولا ساركوزی دیدگاههای همسو با آمریكا دارد و به قدرت رسیدن او در فرانسه در زمینه اعمال فشار بر رژیم ایران به نفع آمریكا است از این پیشتر نیز در مواضع اعلام شده آقای ساركوزی و رقیب انتخاباتی او خانم سگولن رویال، تصریحات روشنی وجود داشت كه برای آخوندهای حاكم بر ایران مطلوب نبود. آقای ساركوزی در مناظره تلویزیونی خود سران حكومت آخوندی را خطرناك خواند و تأكید كرد كه باید جلو برنامه هسته‌یی نظامی آن گرفته شود. » (1)
اگر چه پیش از این رجوی گفته بود که رأی نیاوردن سگولن، یک شکست عاشورایی دیگر بهحساب میآید! :
« شما را چه میشود ؟! مجاهدین از این كاندیدا یا آن یكی حمایت میكنند ، اصلاً عمد دارند حمایت از آن كسی بكنند كه پیروز نیست ، آنهم در فرانسه یا عراق ، شما را مشكل در كجاست ، بكجای منافع شما میخورد. » (2)
رجوی را میلی جز این نیست که نور شرف و عزت حسینی را بهزعم باطلش با دود و دم یزیدی، که هر رجس و پلیدی را برای کسب و حفظ قدرت پذیرا بود و پذیرا است، کمنور سازد.
به امید آنکه حقارت خفتبارش را تشفی دهد، هر بار که سر در لجن ِ شکستی از سر نادانی و ناچاری فرو میبرد، مأموریت شیطانیاش را در پیش میگیرد که تقدسزدایی کند و عزت و شرف حسینی را بیالاید که این مأموریت، برخواسته از طینتاش و تعهدش به ایدئولوژی ضدحسینی است.
اما نگران رفت و آمد سارکوزی و سگولن کسانی باید باشند که بر ضد مردم خود در دهکدهای از خاک آن کشور مأمن گزیدهاند و نیازشان به ادامهی حیات خفتبار ممکن نیست مگر اینکه به زیر پالان کسی بروند که بر مصدر کار است، چه سارکوزی ضدمهاجر باشد و چه سگولن.
لیکن این همه سوز و فغان، قبل از آنکه ناشی از خفت نادانیها و عقبماندگیها باشد که آن را چارهای نیست و ذاتی است و لاعلاج، ریشه در سرگیجهی گردانندگان از این همه پرتافتادگی و سرگیجهی اسیران اشرف دارد که رهبرشان از فرط نحوست و بدسگالی، دست به طلا هم که بزند به یکباره خاکستر میشود.
این خاکستر چنان است که در مسیر بادهایی که هر روز طعم و ذائقهی رجوی را عوض میکند، بر سر و رویش مینشاند که یعرف المجرمون بسیماهم و از همین رو است که رجوی را اعتبار و عزت و شرفی نیست…
____________________________
1- میدان مانور رژیم تنگتر می‌شود – یادداشت روز نشریهی مجاهد شمارهی 218
2- ساسان محمودی – گریزگاهی که نیست