نامه سمیرا شیخ منصوری به نخست وزیر آلبانی

اقای ادی راما نخست وزیر محترم دولت آلبانی
با سلام و احترام

من سمیرا شیخ منصوری خواهر نصار شیخ منصوری لازم دیدم به استحضار برسانم که برادر من در جریان جنگ عراق بر علیه ایران و در حالیکه همانند هزاران جوان ایرانی بعنوان یک سرباز برای دفاع در مقابل تجاوز دشمن به جبهه های جنگ رفته بود به اسارت نیروهای عراقی درآمد. بعد از اسارت و تا سال 66 از اردوگاههای عراق واز طریق صلیب سرخ با ما نامه نگاری داشت و ما را در جریان سلامتی خود قرار می داد تا اینکه از سال 67 ارتباط وی قطع شد و ما هیچ اطلاعی از او نداشتیم. سالها بعد مشخص شد او در پایگاه سازمان مجاهدین خلق است اما موفق به ارتباط با وی نشدیم. اخیرا در تاریخ 5 بهمن 1400 مطلع شدیم که تلویزیون مجاهدین خلق برادرم را برای انجام یک مصاحبه آورده. خانواده ما از اینکه بعد از 35 سال برادرم نصار را از طریق تلویزیون می دیدند خیلی خوشحال و امیدوار شدند ولی آنچه ما را در ادامه این مصاحبه نگران و ناراحت کرد این است که در تمامی مدت مصاحبه نصار با توجه به اینکه سالیان از وضعیت خانواده و بخصوص مادرمان اطلاعی نداشت هیچ احوالی از ما نپرسید و در مصاحبه اش اشاره ای به خانواده خود نکرد! با توجه به خصوصیات اخلاقی که از برادرم سراغ دارم وی فردی بشدت عاطفی و با محبت و عاشق خانواده بود و در دوران اسارت در اردوگاه های عراق بشدت احساس دلتنگی میکرد.

آقای نخست وزیر محترم
با توجه به اینکه مجاهدین خلق با پخش این مصاحبه تلویزیونی عملا مشخص کرده که در حال حاضر برادرمان نصار در مقر آنها در مانز آلبانی است از شما بعنوان نخست وزیر آلبانی درخواست داریم که شرایط تماس تلفنی و یا دیدار حضوری با ایشان را فراهم سازید تا بعد از گذشت سالیان طولانی بتوانیم او را از نزدیک ببینیم. لازم است در منتهای تاسف به شما اعلام کنیم مادر نصار بعد از سالیان چشم انتظاری و در فراق ندیدن فرزندش دو سال پیش فوت نمود.

با احترام و به امید اقدام فوری شما
سمیرا شیخ منصوری – خوزستان – بندرماهشهر