برعکس حرف آن ملعون که می گفت خانواده مانع هر حرکتی برای مبارزه است و یک فتنه است. ما جدا شدگان همیشه به امید این بودیم که یک روزی باز هم پدر و مادر و خواهر و برادرانمان را ببینیم که متأسفانه یک تعداد از همین پدر و مادر و خواهر و برادران چشم انتظار در آرزوی دیدار عزیزانشان و با این حسرت دار فانی را وداع گفتند و این داغ تا ابد برپیشانی سران این فرقه می ماند.
اما فرقه رجوی که ضد خانه و خانواده است و دم از آزادی و آزادگی میزند هیچ گاه بویی از انسانیت نبرده همیشه در جنگ با خانواده بوده که این بحث نه بعد از سرنگونی صدام باشد بلکه در سالهای ۱۳۷۷ و ۱۳۷۸ این بحث را خود فرقه در مبحث موضوعات ایدیولوژیکی راه اندازی کرد که خوب یادم است که وقتی مهدی ابریشمچی (لمپن رجوی) در نشست گفت خانواده فتنه است! صدای خیلی از نفرات درآمد. حتی یک تعداد هم از سالن نشست در کوت که بودیم بیرون زدند. از آن زمان به بعد وضعیت فرقه در رابطه با خانواده نفرات خیلی فرق کرد ولی فقط برای کسانی بود که خانواده اش در خارج از فرقه بود .
فرقه ای که سرانش از جامعه بی طبقه توحیدی سخن مفصل میگفت در این زمینه نمی توانست ازبحث پدر فرزندی عبور کند و ظرفیت تحمل آن را نداشت. وقتی ضدیت هیستریک این فرقه باخانواده را دیدیم خوب فهمیدیم خانواده تنها راه نجات ما است و خاری در چشم خود سرکرده فرقه و مریم قجر و سران فرقه است که ضدیت مفرط با کلمه خانواده دارند. پس درود بر مادران و پدرانی که در اشرف و لیبرتی جنگیدند و این فرقه را از پا درآوردند .
به خاطر همین است که هر کسی از خانواده نفرات حتی از خارج کشور هم بیاید با فریب کاری تمام آن را به پلیس آلبانی تروریسم معرفی میکند بدون این که پلیس تحقیقی بکند یک سویه چون مارک امنیتی می خورد در را می بندد. این خودش بیانگر این است که خانواده چقدر حق است که فرقه در کشور امن آلبانی از آن وحشت دارد.
غلامرضا شکری، تیرانا