دکتر عبدالکریم لاهیجی در سالگرد انتشار گزارش دیدبان حقوق بشر

دیدگاه های دکتر عبدالکریم لاهیجی نایب رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های دفاع از حقوق بشر بمناسبت سالگرد انتشار گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین

همانطور که خوانندگان محترم اطلاع دارند، در مطلبی تحت عنوان ” بمناسبت سالگرد انتشار گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر ” ملاحظه کردید، در حد مقدورات وعده دادیم که جهت تببین تاثیرات حقوقی و سیاسی گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر و همچنین ریشه های ایدئولوژیک و استراتژیکی نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین تلاش های لازم را در حد مقدورات انجام دهیم. برای این قسمت مصاحبه ای را که آقای دکتر عبدالکریم لاهیجی نایب رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های دفاع از حقوق بشر و همچنین رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران هنگام انتشار گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر انجام داده؛ در نظر گرفته ایم.

لازم به یادآوری است که آقای لاهیجی از مؤسسین انجمن دفاع حقوق بشر در ایران، چه در زمان رژیم شاه و چه در زمان رژیم جمهوری اسلامی، بوده است و از این جهت دیدگاه های ایشان در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق از اهمیت خاصی برخوردار است، ضمن اینکه مسعود رجوی در سال 1358 دکتر لاهیجی را به وکالت محمد رضا سعادتی از مسئولین ارشد سازمان مجاهدین خلق انتخاب کرده بود. سازمان مجاهدین در سر فصل های مختلف با فرهنگ حاص خود که ناشی از خشونت و ترور می باشد، دکتر عبداکریم لاهیجی را نیز بی نصیب نگذاشته است. از جمله در نشریه مجاهد شماره 306 وی را چنین مورد دشنام قرار داده است:

تفاله سیاسی مدنظر ساواک آخوندی, میانه باز معلوم الحال, استحاله گر, ورشکسته سیاسی.

یا در موارد دیگر در نشریه یاد شده آقای دکتر لاهیجی این چنین مورد ترور شخصیتی قرار داده و نوشته اند:

تکرارکننده یاوه های آخوندها علیه مجاهدین و مقاومت, آلت فعل سیاست های از ما بهتران, استحاله چی فرومایه, فاقد حداقل شرافت, لجن پراکن علیه مجاهدین, دروغگو و تهمت زن, وقیح, رذل, با رذیلت تمام حرف می زند, پادوی استعمار, یقه دران شبه آلترناتیو وابسته گرا, دارای فرهنگ لمپنی, سفله, کارت سوخته.

با توضیحات بالا توجه شما را به دیدگاه های آقای لاهیجی که طی گقتگویی در هنگام انتشار گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر بیان کرده، جلب می کنیم.

پرسش:

اخیرا دیده بان حقوق بشر بعد از اینکه سازمان مجاهدین از جانب وزارت امور خارجه و همچنین از جانب اتحادیه اروپا به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی شد، یک گزارشی را داده است. در این رابطه نظر شما به عنوان کسی که مدافع حقوق بشر است، چیست؟

پاسخ:

من با توجه به مسئولیتی که در بزرگترین سازمان حقوق بشری دارم که 141 سازمان حقوق بشر از کشورهای گوناگون در آن عضویت دارند، خدمتتان عرض می کنم که ما سازمانهای حقوق بشر نمی توانیم در هیچ موردی راجع به نقض حقوق بشر از خودمان حساسیت نشان ندهیم. چه این که حقوق بشر توسط حکومتها نقض بشود که این صورت کلاسیک قضیه است. یعنی مسلم است که ما در مورد هر نقض حقوق بشر، از طرف حکومت و یا از طرف هر دولت موضع می گیریم. ولی متأسفانه یک چند دهه است که ما در مقابل نقض حقوق بشر از طرف گروههای سیاسی و سازمانها که این هم فقط در ایران نیست، فجایعی که در یوگسلاوی سابق اتفاق افتاد، می دانید که آنجا در شرایط جنگ داخلی بود، مسلمانها چطور قربانی شدند از طرف صربها. منظورم این است که الان سازمانهای حقوق بشر باید به همان چشمی که نقض حقوق بشر را از طرف دولتها نگاه می کنند به همان چشم از طرف سازمانهای سیاسی هم نگاه کنند. بنابر این کاری که دیده بان حقوق بشر کرده از این دید باید با آن برخورد شود، نه به منزله یک تصفیه حساب با سازمان مجاهدین.

من فکر نمی کنم هیچ وقت هیچگونه اشتراک منافعی بین یک سازمان حقوق بشری که مرکزش در آمریکاست با یک سازمان سیاسی ایرانی وجود داشته باشد، به خصوص چون من گزارش را دیدم، تمام گزارش هم روی شهادتهایی است که کسانی که مدعی هستند که حقوقشان نقض شده، آنجا این شهادتها را شنیدند و بعد منتشر کردند. البته این هم موضوعی تازه نیست. جامعه دفاع از حقوق بشر از 15 سال پیش، دهها نوع از این شکایتها به دستمان رسیده بود، بارها اعلام آمادگی کرده بود که ما حاضریم به این که نسبت به این مسائل یک نوع داوری بکنیم بین سازمان مجاهدین و اعضای سابقش برای اینکه بسیاری از اینها متأسفانه از اردوگاه برایمان نامه می نوشتند و در شرایطی نبودند که بتوانند از عراق بیرون بیایند و اسناد و مدارکشان تمام در دست سازمان مجاهدین بود. ولی متأسفانه هیچ زمان پاسخی به ما ندادند و هر زمان هم که ما شروع کردیم به طرح علنی قضیه، متأسفانه مورد حمله و آماج مستقیم توهین ها و دشنام های آنها بودیم. بنابراین بهتر است که الان آنها هم اگر واقعاً پاسخی دارند، این پاسخ را دو مرتبه به دشنام و ناسزا آلوده نکنند. دیده بان حقوق بشر یک سازمانی است از نظر بین المللی فوق العاده معتبر و شناخته شده و قبل از دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل هم سالها پیشقدم این کار شده بود. ما هم به عنوان یک سازمان ایرانی پیش قدم شدیم، بنابر این به عقیده من بهتر است که آنها در مقام جبران این اشتباهاتی که کردند بربیایند و با کسانی که مورد بدرفتاری یا شکنجه یا هر مسئله دیگری قرار گرفتند، به گفتگو بنشینند و به یک صورتی این قضیه را فیصله بدهند که ما فکر می کنیم از طریق گفتگو و از طریق جبران گذشته ها می شود نسبت به هر تضییع حقی که از هر کسی شده، حالا چه از طرف دولت چه از طرف یک نفر و یک سازمان، می شود گذشته ها را جبران کرد.

سایت ایران قلم، بیست و دوم می 2007