وقتی گزارش 99 صفحهی وضعیت امریکا در عراق منتشر گردید، جریانها و رویکردهای متفاوتی سعی داشتند تا بهای برای مخالفت با آن قرار دهند.
صهیونیستکاران جنگسو و بقایای صدام و گروه تروریستی مجاهدین نیز از دیگرسو ساز مخالفت با آن را کوک کردند.
جالب اینی رجوی با بلاهت بسیار، از بیی اشغالگران را بر بالای سر خود خواهند داشت.
اما آن گزارش که حاوی نکات و ظرایف بسیاری بود (به اضافههای کارشناسان سیاسی و نظامی در امریکا) نهی ایالات متحده قرار گرفت، بلکه منجر به ایجاد یک شکاف عمیق در میان نئومحافظهگونهی جنگ و اشغال را در اقلیت قرار داد.
این، آن واقعیتی بود که بقایای رجوی دلخواست آن را ببینند و یا به آن اعتراف کنند.
مذاکرهی اجرایی شدن آن گزارش و قبول آن از سوی دولت بوش است و در اوج خود چشمزند.
مباحث فراوانی دربارههای امریکا از آغاز مذاکره با ایران انجام شده است و به نظر میای ایران و نقش اثرگذار آن در تأمین امنیت منطقه و عراق را بهترین ادلهتوان در برابر اتهامات جریانطلبان امریکایی و مجاهدین به ایران اقامه نمود، چرا که اگر امریکا کوچکهای تروریستی را جزیی از آن میداشت، مسلماً حاضر به گفتشد.
این نیز معلوم است که امریکا در مسألهکنند تا چشمان اعضاء و هواداران خود را بر روی آن بسته نگه دارند.
برنامهگفت، صحنهی امریکا از این مذاکرات چه بود.
بههای امریکا صحبت کنیم میی مستقل راجع به آن داشت اما من میشود »!
و در ادامه با شکوه و شکایت از اقدامات دیپلماتیک اروپا در جریان پروندهای، مسألهی عراق نرمش نشان دهد، نهشود، بلکه مشکلاتش بیشزاده تکمیل نمود که:
« سیاست اروپا یعنی راهکه مجاهدین بهتوانند بکنند. »
این اعترافات اجباری، یعنی ایناند که مذاکرات امریکا با ایران، در چشمریشه را که جز با حمایت خارجی قادر به ادامهی مستقیم به انگیزهباشد.
ایراننوشته های مرتبط: