فرار جسورانه محمود دهقان از اسارتگاه مانز آلبانی، موجبات شادمانی و خوشحالی خانواده بزرگ انجمن نجات، به ویژه خانواده های دردمند و رنجدیده از ظلم و جور رجوی ها از استان گیلان را فراهم کرد. خانواده های گیلانی از شادمانی خانواده دهقان شاد شدند و رهایی او را جشن گرفتند.
در دیدار با حاج مرتضی پورحسن، دوستی صمیمی و از خانواده های مرتبط با انجمن نجات گیلان، حقیقتا برایم سخت بود که با وجود رهایی محمود دهقان به ایشان که بسیار برای رهایی برادرش اسماعیل پورحسن تلاش کرده اند، بگویم عجالتا برادر اسیرتان کماکان در اسارت فرقه رجوی بوده و اقدامی بمنظور رهایی از اسارت و بندگی رجوی ها نداشته است. اما برخورد صمیمانه و سعه صدر ایشان فضای دیدار را بکلی تغییر داد به نحوی که تصور می شد برادرش اسماعیل از شر تشکیلات سیاه رجوی رهایی یافته است و با خوشرویی تمام گفت:
” رهایی برادر عزیزمان محمود دهقان جای چندین و چند تبریک و شادباش دارد. اول از همه به خودش تبریک میگویم که با وجود 34 سال زندگی در اسارت در قالب یک دستگاه مغزشویی توانسته با گفتن یک نه قاطع به رجویها فرار را بر قرار در مناسبات مسخره رجویها ترجیح دهد و به دنیای آزاد و انجمن آسیلا و خانواده خود برگردد. در ثانی به تمام خانواده های چشم به راه اسیران در اقصی نقاط ایران خاصه خانواده دردمند عضو رهایی یافته محمود دهقان عمیقا و صمیمانه تبریک و شادباش می گویم. ثالثا به خودم و خانواده خودم تبریک میگویم که به یمن سالیان فعالیت و چشم انتظاری عضوی از رجویها فرارکرد و نور امید در دلهایمان زنده شد که انگار برادر خودم رهایی یافته و اساسا تفاوتی ندارد چرا که انگیزه فعالیت بیشتر به من و تمام خانواده های چشم انتظار داده که بیش از پیش امیدوار به رهایی عزیزانمان باشیم”.
در خاتمه جلسه دو ساعته بسیار صمیمانه، چند عکس یادگاری گرفته شد و قرار شد تا هماهنگی های لازم برای تماس تصویری خانواده پورحسن با محمود دهقان فراهم شود و این خانواده چشم انتظار بتوانند از برادر اسیرشان اسماعیل پورحسن اطلاع و خبر بگیرند.
پوراحمد