سران سازمان مجاهدین خلق، نهاد خانواده را دشمن اصلی حفظ تشکیلات خود می دانند و به خوبی این مهم را درک کرده اند که عواطف خانوادگی هر چه رشته اند را پنبه می کند. می دانند هر چقدر هم که تکنیک های مغزشویی شان حرفه ای باشد، باز هم در مقابل خانواده و عواطف خانوادگی هیچ شانسی برای پیروزی ندارند. این است که سالهاست خانواده و فکر کردن به آن از تابوهای اصلی مناسبات شان است. اعضا را به کل از هر گونه ارتباط و یا حتی فکر کردن به خانواده منع کرده اند و به این ترتیب درد و رنج زیادی را به اعضا و بیشتر از آنها به خانواده های چشم انتظارشان تحمیل کرده اند.
مایک پنس اخیراً در دیدارش با مریم رجوی در صحبت هایش درباره خانواده اعضای فرقه تروریستی رجوی گفت: “بسیاری از این خانواده‌ها در ایران زندگی‌شان مملو از رنج است”.
اما او عامل رنج خانواده های اعضای گرفتار در فرقه را معرفی نمی کند. جهت اطلاع او باید گفت که عامل رنج این خانواده ها رجوی ها هستند که دستور ممنوعیت ملاقات و تماس اعضا با خانواده های شان را صادر کرده اند. عامل این رنج ها رجوی ها هستند که هر بار به جای جواب به خواسته های به حق خانواده ها برای ملاقات و تماس با فرزندان شان، به آنها توهین نموده و بر زخم شان نمک می پاشند.
عامل رنج خانواده های اعضای فرقه رجوی ها هستند که با عدم رسیدگی به فرزندان این خانواده ها، آنها را گرفتار بیماری های گوناگون کرده و با فشارها و استرس های پیاپی که از طریق مناسبات تشکیلاتی برده ساز و نشست های تفتیش عقیده عملیات جاری و یا تحقیر آمیز غسل هفتگی که بر اعضا وارد می کنند، آنها را به سوی مرگ سوق می دهند.
عامل رنج این خانواده ها رجوی ها هستند که با روش های برده داری خود نه تنها مانع از زندگی اعضا در دنیای آزاد شده بلکه اگر از دست شان بر بیاید، حتی اعضایی که فرار می کنند را با روش های رذیلانه مجددا به اشرف 3 باز می گرداند.
عامل درد و رنج خانواده ها، رجوی ها هستند که اجازه نامه نگاری بین این خانواده ها و فرزندان شان در فرقه را حتی از طریق صلیب سرخ جهانی نمی دهند. عامل رنج خانواده ها، رجوی ها هستند که با بیگاری کشیدن مستمر از فرزندان شان که در فرقه گرفتار هستند، آنها را به مشکلات و بیماری های گوناگون مبتلا نموده اند.
آقای پنس اگر نگران خانواده های اعضای فرقه هستید، از رجوی ها بخواهید تا به اعضای فرقه اجازه دهد تا با خانواده های شان ملاقات نموده یا با آنان تماس برقرار کنند. از آنها بخواهید به اعضا اجازه دسترسی آزادانه و بدون کنترل به وسایل ارتباطی و اینترنت، و دسترسی آزادانه به اخبار و وسایل ارتباط جمعی و مهمتر از همه امکان دسترسی آزادانه به دنیای بیرون از فرقه را بدهند.
در این صورت خواهید دید که همه این خانواده ها شادی خود را ابراز خواهند نمود.
صالحی
