مرگی دیگر و دروغ های فرقه رجوی

چند روز پیش سایتهای فرقه به مرگ دیگری از اعضای نگون بخت فرقه اشاره کردند، اما علت و چگونگی مرگ وی را اعلام نکردند! آری این بار قرعه بنام غلامعباس میرزایی افتاد.

این چنین مرگها برای کسانی که قبلا در مناسبات فرقه بودند و حال در فضای آزاد بسر میبرند کاملا قابل فهم است و با کلماتی که فرقه به کار می برد کاملا آشنا هستند. همه کسانی که غلامعباس میرزایی را میشناختند بر این نکته نظر مشترک دارند که غلامعباس به لحاظ جسمی مشکلی نداشت و بطور روزانه ورزش می کرد و در سلامتی کامل بود. غلامعباس از استان لرستان و هم زبان ما بود. از سالیان گذشته با هم در ارتباط بودیم و در هر دیداری که با هم داشتیم از وضعیت موجود در درون فرقه ابراز نارضایتی می کرد. بخاطر می آورم که در سال 1387 زمانی که خانواده ها برای دیدار عزیزانشان به عراق (اشرف) می آمدند، یک روز غلامعباس را از صبح به درب اشرف برده بودند و به او گفته بودند که خانواده مزدور تو هم آمده و تا حدود 5 عصر در محل ساختمان خبرنگاری او را نگه داشته بودند و سپس نیروهای آمریکایی عکسی را به او نشان داده بودند که هیچ نسبتی با او نداشت وکسانی که آمده بودند به درب اشرف خانواده من بودند. او وقتی هم به سازمان اعتراض کرد به او گفتند که تشابه اسمی بوده! در حقیقت سازمان به نیروهای عراق و آمریکایی می خواست اینگونه وانمود کند که ما کسی با این نام نداریم و این خانواده ها دروغ می گویند. ولی وقتی غلامعباس عکس من را نزد نیروهای آمریکایی می بیند اسم من را می گوید که در همان لحظه سران فرقه باز انکار می کنند که چنین نفری داریم! از آن روز به بعد هر موقع مرا می دید می گفت آن تشابه اسمی درست شد یا نه!

در طی سالهای گذشته بخصوص در کشور آلبانی، به دلیل اینکه وعده های تو خالی مریم قجر برایشان آشکار شده و تجربه وعده های دروغین در عراق را هم دارند، هر کدام از اعضا به نوعی اعتراضات خودشان را ابراز می دارند. همانطور که در هفته های گذشته شاهد بودیم محمود دهقان فرار کرد و یا امیر پرویزی که قصد فرار داشت اما با دخالت فرقه و تبانی با پلیس آلبانی دوباره دستگیر شد. افرادی که سوابق بیشتری دارند و معترض به عملکرد فرقه هستند، بیشتر موجبات حساسیت فرقه را فراهم می کنند و سران فرقه تصمیم به حذف فیزیکی آنها می گیرند که در این دوران حضور چند ساله در آلبانی شاهد این موضوع بودیم. در اینجا لازم میدانم که به دولت البانی و مجامع بین المللی تاکید کنم که حول این مرگهای مشکوک بیشتر حساسیت داشته و با دیدارهای مداوم با اعضای در بند، جویای حال و سلامتی آنان شده وعلت مرگهای مشکوک را پیگیری نمایند. زیرا خانواده های اینان در آن کشور حضور ندارند و این مسئولیت بر عهده دولت آلبانی می باشد.

غلامعلی میرزایی