خبر رهایی مصطفی بهشتی از قید و بند فرقه رجوی و تشکیلات مخوف و دیکتاتوری آن موجب خوشحالی و مسرت اعضا انجمن نجات سمنان و خانواده های مرتبط شد. داستان و سرنوشت مصطفی بهشتی، تلاش ها و پیگیری های چندین ساله خانواده مصطفی بخصوص مرحومه مادرشان، خواهر و برادرش، روند جدایی خودش و حدفاصل زمان جداشدن فیزیکی و اعلام رسمی جداشدن و پیوستن به انجمن آسیلا هر کدام از این موضوعات و مراحل خود حقیقتا در بر گیرنده درس های بسیاری است برای همه کسانی که در این عرصه دستی در آتش دارند و به نوعی درگیر این موضوع میباشند.
ابتدا لازم است تاکید مجددی بر نقش خلل ناپذیر خانواده، عزم و اراده آن برای موفقیت و پیروزی داشته باشیم. هرگاه خانواده ای تصمیم به تلاش و فعالیت برای رهایی عزیزش نموده قطعا موفق و پیروز شده و خواهد شد. چرا که اصلی ترین عنصر و اهرم در بند نگه داشتن این عزیزان توسط فرقه رجوی همانا ایجاد حصار و حایل بین افراد و خانواده آنها میباشد و این یعنی کشتن احساس و عاطفه !
عزم جزم خانواده ها از روزهای نخست در سال 1382 و ادامه مسیر تا تجمع های بزرگ و ارائه خواست مشروع آنها در مقابل پادگان اشرف و نتیجه این تلاش ها در اخراج سازمان از پادگان اشرف به لیبرتی و ترک لیبرتی و کوچ نابهنگام به آلبانی خود گواه این حقیقت است که شخص رجوی خیلی زودتر و واضح تر از همه حتی خود خانواده ها این پیام را دریافت نمود که قدرت و نیروی خانواده میتواند قید و بند تشکیلات را از هم بپاشد و بی دلیل نبود که با شکلک و ادای میمون وار اعلام نمود :
خانواده مساوی است با کانون فساد
خانواده مساوی است با ضد تشکیلات و ضد مبارزه
ننگ ما ننگ ما فامیل الدنگ ما
درونمایه اصلی رجوی و شعارهای مدافع آزادی و حقوق بشر و دم زدن از خلق قهرمان ایران بود که در مقابل قدرت خانواده ها، بیرون ریخت و همگان به ماهیت اصلی آنها پی بردند. البته مشخص بود که تنها تلاش خانواده هاست که میتواند در مسیر رهایی فرزندانشان موثر و مفید باشد، چرا که هر نیروی اسیر تشکیلات که با خانواده ملاقات میکرد دیگر هرگز نیرویی برای رجوی نبود و بزودی مسیر رهایی و جدایی از تشکیلات را طی مینمود. موفقیت برخی خانواده ها از جمله خانواده غلامعلی میرزایی (همسر و فرزندش)، خانواده عظیم میش مست، پرویز حیدرزاده، علی هاجری، منصور شعبانی، ایرانپور و بهشتی و… حقیقتا مصداق یک مبارزه بی امان و ایمان و اعتقاد مسلم به موفقیت و پیروزی میباشد. تلاش ها و روند جدایی مصطفی بهشتی نیز قطعا حاوی درس ها و مواردی است که پرداختن مختصر به آن خالی از لطف نیست .
در وهله اول وقتی مصطفی بهشتی پیام خانواده و عزم جزم آنها را دریافت نمود. ارتباط عاطفی برقرار نمود و بطور روزمره این ارتباط و عشق و علاقه به مادر و سایر اعضای خانواده عمق بیشتری پیدا کرد و با خانواده هم مسیر و هم هدف شد و در نقطه مقابل نسبت به تشکیلات و ایدئولوژی فریب و دروغ، ضد عاطفه و ضد انسانی رجوی هر روز فاصله گرفت و بتدریج طرح جدایی را تهیه و نهایتا جدا شد .
اما حد فاصل جدایی تا نقطه اعلام جدایی رسمی و پیوستن به انجمن آسیلا که اوج و نقطه هدف است فاصله زمانی زیادی طی شد و لازم است به این موضوع از این منظر توجه نمود که خانواده ها این نکته را درک کنند که فرزندانشان چقدر در طی این سالیان شستشوی مغزی شده اند که حتی اگر بطور فیزیکی از تشکیلات جدا شوند هنوز آثار و تبعات آن جرم و جنایت تشکیلات رجوی در کشتن احساس و عاطفه، در از بین بردن و نابود ساختن وابستگی های ملی و میهنی و شوق هر ایرانی نسبت به وطن خود را در وجود این عزیزان نابود ساخته اند و بازگشت این احساس و علاقمندی و شوق به خانواده و وطن و هموطن مستلزم گذشت زمان و کار و تلاش جهت احیای این علاقمندی هاست .البته ملاحظات مالی و معیشتی و سوء استفاده فرقه رجوی از این موضوع و تهدید و تطمیع افراد جداشده نیز خود موضوعی قابل توجه است که پستی و رذالت رجوی و سران این فرقه ضد انسانی را به تصویر میکشد.
نهایتا مصطفی بهشتی در چند روز اخیر رسما اعلام جدایی کرد. اما اینکه مصطفی بهشتی پس از اعلام رسمی جدایی بلافاصله خود را به انجمن آسیلا معرفی میکند نیز جای بسی امیدواری است که در مطالب قبلی نیز به اختصار اشاره شد که انجمن آسیلا با سرعتی بسار فراتر از انتظار در حال رشد و گسترش ، اعتلا و اعتبار و اقتدار است که درست نقطه مقابل فرقه رجوی قرار گرفته و به کانون امید و اعتماد افراد جداشده تبدیل شده و مامن قابل اتکایی برای آنها میباشد و جای بسی خوشحالی دارد. و البته امیدواری روز افزون برای خانواده ها که تلاش خود را برای رهایی فرزندانشان چند برابر می کند. خوشبختانه فاصله زنجیرهای اسارت رجوی تا رهایی و احساس امنیت و آرامش بسیار نزدیک شده و در جوار همان زندان و اسارتگاه رجوی میتوان دفتر و مقر آسیلا را پیدا نمود.
و در پایان با تبریک مجدد به همه خانواده ها بخصوص خانواده بهشتی برای رهایی عزیزشان، تقدیر و تشکر می کنیم از اعضای انجمن آسیلا چه دوستان آلبانیایی و چه آقای حسن حیرانی و همراهان و همکاران عزیزشان و امید است که سفر اخیر برخی از این دوستان انگیزه تلاش و فعالیت و موفقیتشان را صد چندان نماید .
برای همه خانواده ها و اسرای دربند آرزوی وصال داریم .
با احترام – مرادی