مرصاد نام عملیاتی است که توسط مجاهدین و با حمایت رژیم بعث صدام و حامیانش طرح‌ریزی و سال 1367 در آخرین روزهای جنگ بین ایران و عراق در گرفت. در این عملیات پس از چند روز درگیری در نهایت نیروهای نظامی ایران با همراهی نیروهای مردمی بر مجاهدین پیروز شده و با شکست مفتضحانه مجاهدین در منطقه چهارزبر(مرصاد کنونی) پرونده جنگ هشت ساله تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران برای همیشه بسته شد.
گروه مجاهدین در پی حملات عراق به خاک ایران اسلامی و عقب نشینیهای موقت رزمندگان اسلام، با این تصور که پذیرش قطعنامه 598 نشات گرفته از ضعف نیروهای ایرانی و جدایی ملت و دولت است، به زعم خود فرصت را غنیمت شمرده و سعی در رسیدن به اهداف پلید خود داشتند.
مجاهدین با جمعآوری دیگر نیروهای ضد انقلاب سرخورده از کشورهای مختلف اروپایی، نیروهای زیادی فراهم کرده و با بهرهگیری از جنگافزارهای اهدایی صدام و دیگر اربابان خود، حمله خود را از غرب کشور به خاک جمهوری اسلامی ایران آغاز کردند.
مجاهدین در جریان عملیات مرصاد جنایت های زیادی را مرتکب شدند که امروز در نشست صمیمی جمعی خبرنگاران کرمانشاه با تعدادی از رزمندگان حاضر در عملیات مرصاد در شهرستان اسلام آبادغرب، به گوشه ای از این جنایت‌ها اشاره شد.
به گزارش ایسنا، فتح الله حقیقی یکی از رزمندگان عملیات مرصاد در این نشست صمیمی با اشاره به جنایت مجاهدین در به آتش کشیدن بیمارستان اسلام آبادغرب، گفت: چون زخمی شده بودم مرا به بیمارستان برده بودند و در آنجا شاهد بودم که جنازه‌ها را در حیاط بیمارستان روی هم انداخته و بعد از اینکه به آنها رگبار گرفتند، آنها را آتش زدند و این در حالی بود که برخی از زخمی‌ها هنوز زنده بودند و زنده زنده در آتش می‌سوختند.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
حقیقی با ترسیم وضعیت آن روز بیمارستان اسلام آبادغرب، گفت: پرستارها در یک گوشه اشک می ریختند و زخمی ها در آن سوی دیگرماتم گرفته بودند و در این بین مادر و کودکی کف بیمارستان افتاده بودند که مادر از شدت جراحات وارده، شهید شده و در همان حال کودکش در حال شیر خوردن از سینه‌های مادر بود و کمی آن طرف تر هم مادری شیون می کرد که سر کودکش را در آغوشش نشانه گرفته و از تن جدا کرده بودند.
حقیقی گفت: در بیمارستان آنقدر آمار بستری ها زیاد بود که در راهروها طناب بسته و سرم ها را به طناب آویزان کرده و مجروحان کف بیمارستان دراز کشیده بودند.
حقیقی که آن زمان به شدت مجروح شده بود، گفت: آن روز پرستارها مرا با روده های بیرون زده نزد هر رزمنده ای که خیلی ترسیده بود، می بردند تا آنها را دلداری بدهم.
وی با بیان اینکه مجاهدین به کودک و زن و مردم عادی رحم نمی کردند، گفت: درگیری رزمندگان و مردم شهرستان اسلام آباد غرب به درگیری تن به تن رسیده بود و مجاهدین باهرکس سر راهشان قرار می گرفت به فجیع ترین شکل ممکن برخورد کرده و همه را به رگبار می‌بستند.
وی اضافه کرد: مشابه جنایت مجاهدین در جریان عملیات مرصاد را در هیچ جای دیگر دنیا و در هیچ جنگی نمی توان دید.
لطف الله احمدی یکی دیگر از رزمندگان عملیات مرصاد و فرمانده کمیته انقلاب وقت شهرستان اسلام آباد غرب نیز با اشاره به پیوستن اراذل و اوباش به مجاهدین در عملیات مرصاد، گفت: در جریان دستگیری مجاهدین نمونه های خیلی زیادی از اشرار و اراذل و اوباش را می دیدیم که به جمع مجاهدین پیوسته بودند.
احمدی اشاره ای هم به جنایت های سازمان مجاهدین خلق علیه اعضایش داشت و گفت: در حین عملیات مرصاد دو نفر از مجاهدین دستگیر شده بودند که هردو دکترا داشته و در پی احضار سازمان مجاهدین خلق از پاکستان برای حضور در عملیات فروغ جاویدان وارد کشور شده بودند که در بازجویی‌های انجام شده متوجه شدیم این دو زن و شوهر بوده‌اند که در مرز آنها را از هم جدا کرده و زن را با یک گروه 17 نفره راهی یک مسیر و مرد را با گروه دیگری راهی مسیر دیگری کرده بودند.
احمدی با بیان اینکه در بازجویی‌ها آن خانم اعتراف کرد که در طول مسیر از سوی همه آن 17 نفر مرد مورد تجاوز قرار گرفته، ادامه داد: در حین بازجویی‌ها از آن مرد پرسیدیم که چگونه جدا از مسائل مذهبی با جدا شدن از همسر جوانش در مرز موافقت کرده، که او در پاسخ تنها به این جمله اکتفا کرد که ما تابع امر سازمان هستیم.
محمد رستمی یکی دیگر از رزمندگان عملیات مرصاد هم از مجاهدین به عنوان بی رحم ترین انسان ها یاد کرد و افزود: مجاهدین خانه های مردم را به آتش می کشیدند، مغازه ها را غارت کرده و صاحبان آنها را به گلوله می بستند و از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کردند.