شورشگر از نظر مریم رجوی

این روزها رسانه‌های فرقه رجوی مملو است از کلید واژه شورش؛ سران فرقه افرادی را با عنوان جوانان شورشی و شورشگران فرا می‌خوانند و با تحسین و تملق از آنچه شورش می‌خوانند سخن میرانند. این در حالی است که برخی کاربران ایرانی در شبکه های اجتماعی نسبت به کاربرد واژه “شورشگر” به جای “معترض” واکنش‌های شدیدی نشان دادند. آن‌ها چون مقاطع زمانی گذشته با آن هشتگ مشهور مطابق با ادبیات ویژه مریم رجوی، او را خطاب قرار داده‌اند و خواسته‌اند بیش از این درافشانی نکند.

اینکه چرا مریم و مسعود رجوی و مجموعه ماشین تبلیغاتی‌شان از واژه شورش، شورشی و شورشگر به نحوی چنین گسترده استفاده می‌کنند، کاملا قابل بررسی است. در لغت نامه دهخدا ذیل واژه شورشگر، آشوب طلب و طغیانگر آمده است. بنابراین شورشگر نمی‌تواند با ایستادگی یا اعتراض مدنی به خواسته های خود برسد. شورش معمولا به جنبش‌های غیر خشونت آمیز اطلاق نمی‌شود. شورشگران اغلب دارای سلاح گرم و وسایل منفجره هستند، حتی اگر در حد کوکتل مولوتوف یا بمب‌های کوچک دست ساز باشد. همان سلاح هایی که چریک‌ها استفاده می‌کنند و همان‌ها که کانون‌های شورشی مجاهدین خلق به شهادت رسانه‌های خود مجاهدین خلق استفاده می‌کنند.

بنابراین برای مجاهدین خلق که از آغاز تاسیس تشکیلات بنای مبارزه‌شان بر مشی مسلحانه و جنگ چریکی بوده است، هر گونه اعتراضی مساوی با جنگ چریکی است. آن‌ها این رفتارهای خشونت طلبانه را هر روز با افتخار در رسانه‌هایشان به تصویر می‌کشند. به ویژه با نشان دادن تصاویری از خشونت ورزی، به آتش کشیدن و منفجر کردن اماکن مختلف، که به کانون‌های به اصطلاح شورشی‌شان نسبت می‌دهند. این در حالی است که تشکیلات مجاهدین خلق در سال 2012 از فهرست گروه‌های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا به بهانه اینکه خشونت را کنار گذاشته است، خارج شد.

امروز اگر چه معترضین ایرانی هرگز سوابق خشونت آمیز و خیانتکارانه فرقه رجوی را فراموش نکرده‌اند و درباره اینکه اعتراضاتشان به لوث وجود عوامل مجاهدین آلوده شود، مراقب و هوشیار هستند. اما تیم‌های تروریستی مجاهدین خلق بی‌کار ننشسته‌اند. آن‌ها به مدد دروغ و فریب در شبکه‌های اجتماعی قلاب می‌اندازند و شورش‌گر تازه‌کار شکار و تربیت می‌کنند. این فرد شکار شده حتی نمی‌داند تحت عنوان کانون شورشی برای مجاهدین خلق فعالیت می‌کند.

عوامل فرقه رجوی گاه با این روش موفق می‌شوند شورش‌گر تازه‌کار را مجبور کنند در جنایاتی مانند شکنجه، تجاوز و قتل و… شرکت کنند. فرد ناخواسته مجبور می‌شود این کار را علیه جوامع و خانواده‌ها و نیروهای امنیتی دولت خود انجام دهند. هدف از این جنایات این است که شورش‌گر تازه‌کار را از زندگی قبلی خود جدا کرده و او را به شورش متصل کنند. عوامل مجاهدین، چنین شورش‌گرانی را به این باور وادار خواهند کرد که نمی‌توانند به زندگی قبلی خود بازگردند و هیچ خانواده دیگری غیر از مجاهدین خلق ندارند. این روشی است که تشکیلات مجاهدین خلق از بدو تاسیس پی گرفت و امروز نیز اگر چه بسیار محدود و دست و پا شکسته به آن ادامه می‌دهد.

مزدا پارسی