بدنبال سرنگونی صدام بعنوان حامی اصلی رجوی و اشغال عراق توسط نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا، مجاهدین خلع سلاح شدند و متلاشی کردن تشکیلات آنها در دستور قرار گرفت. وزارت خارجه آمریکا که در آن مقطع دست بالا را در تصمیم گیری های دولت آمریکا داشت با انجام سلسله مصاحبه با اعضا به آنها اعلام کرد که از مجاهدین خلق جدا شوند چون آنها قصد متلاشی کردن این تشکیلات را دارند.
در سری های اولیه مصاحبه ها بسیاری از اعضا ضمن افشای جنایات رجوی و خفقان حاکم بر تشکیلات جداشده، به یک کمپ که توسط ارتش آمریکا حفاظت میشد منتقل شدند. بدنبال این اتفاقات خیلی از اعضا امیدوار شدند که زمان آزادی آنها فرا رسیده است و بدون وحشت از زندان های اشرف و ابوغریب قادر خواهند بود با توجه به شرایط متزلزل و رو به تلاشی تشکیلات رجوی از آنها جدا شوند. روند جدایی اعضا ادامه داشت تا اینکه رجوی با ارسال پیامی از حرکت موازی با صاحب خانه جدید که منظور دولت امریکا بود خبر داد و از آن نقطه به بعد با پس گرفتن تمامی شعارهای غلیظ ضد امپریالیستی و سوزاندن تمامی کتاب ها و نشریات و نوارهای سرودی که آمریکا را هدف قرار می داد با امپریالیسم دیروز و صاحب خانه امروز عقد اخوت و برادری بست.
در جبهه آمریکا، ارتش با توجه به مخالفت های مردم و گروههای معارض عراقی و عملیات هایی که بر ضد سربازانش صورت می گرفت طی یک جمع بندی به این نتیجه رسید که از مجاهدین خلق که شناخت کافی نسبت به اوضاع داخلی و گلوگاه های مرزی و همچنین سابقه عملیات های نظامی دارند برای مقابله با موج نارضایتی ها و اقدامات نظامی گروههای عراقی استفاده نماید و برهمین اساس خط ارتش آمریکا بر وزارت خارجه پیشی گرفت و مجاهدین خلق نقشی را که بعنوان ستون پنجم برای دولت صدام ایفا می کرد این بار برای ارتش آمریکا ایفا کرد.
ایجاد سیطره های مشترک در خروجی های شهرهای کردنشین به همراه سربازان آمریکایی و دستگیری افراد مظنون به ضدیت با ارتش امریکا بخشی از خدمت رجوی به اشغالگران آمریکایی بمنظور پاک کردن شعارهای ضد آمریکایی و سابقه ترور مستشاران آمریکایی در تهران و قبل از انقلاب 57 بود. علیرغم این همکاری ننگین که در ادامه جلوگیری از ریزش و جدایی اعضا و عدم حمایت نیروهای امریکایی را هم در دستور کار داشت، موج مخالفت و جدایی روند تصاعدی بخود گرفت. ارتش آمریکا مجبور شد که بدلیل بالا رفتن آمار اعضای جداشده کمپ بزرگ تری بنام تیف را در کنار پادگان اشرف برای جداشدگان تاسیس نماید. فرماندهی ارتش آمریکا موافقت کرده بود تا زمانیکه مجاهدین خلق و قرارگاه اشرف تعیین تکلیف نشده است و اعضای جداشده به کشور ثالثی منتقل نشدند، در این کمپ نگهداری شوند.
با ورود اعضای جداشده به کمپ آمریکایی ها آنها ضمن صحبت با یکدیگر و افشاگری در قبال آنچه در پادگان اشرف بر آنها گذشته با اسراری مواجه شدند که سالیان بدلیل جو خفقان حاکم بر تشکیلات از آن بی اطلاع بودند. و از این نقطه به بعد روند افشاگری اعضا و نقش تاثیر گذار آن وارد فاز و مرحله کیفا متفاوتی با گذشته گردید. روندی که در ادامه بدلیل ایفای نقش تاثیر گذار این اعضا، رجوی را در انظار افکار عمومی در داخل و خارج ایران رسوا و بی آینده ساخت.
ادامه دارد…
اکرامی