مهوش سپهری از دشمنی با کردها تا تونل تف

ماشین تبلیغاتی مجاهدین خلق با نمایشی از یکی از شکنجه گران خود با کردهای ایرانی اعلام همبستگی کرد. مهوش سپهری مشهور به خواهر نسرین که زاده کردستان است در حالی اعلام حمایت از زنان همشهری خود در سنندج می‌کند، که اعضای مجاهدین خلق از جمله زنان مجاهد از او خاطرات تلخ بسیار دارند. این درحالی است که سپهری حتی درباره برخود با اهالی منطقه زادگاهش، کردهای هم وطنش نیز سابقه خوبی ندارد.

سیامک نادری، عضو سابق مجاهدین خلق در فهرستی 142 نفره از بازجویان و شکنجه‌گران مجاهدین خلق از مهوش سپهری (نسرین) نیز نام می‌برد. در پی موضع‌گیری تازه مهوش سپهری در حمایت از کردستان، سیامک نادری بار دیگر از ذات کینه‌جو و خشن این زن پرده برمی‌دارد. او به تازگی در مطلبی در حساب کاربری فیس بوک خود نوشته است:

“مهوش سپهری (نسرین) هم‌ردیف رهبری عقیدتی فرقه مجاهدین مزورانه برای مردم سنندج و مهاباد پیام فرستاد. این زن که خود کرد و اهل سنندج است سرکوب‌گرترین زن تشکیلات مجاهدین خلق است.”

نادری با اشاره به بیانیه هفته گذشته وزارت امور خارجه آمریکا درباره مجاهدین خلق، یادآور شد که حتی ایالات متحده نیز بصراحت “نگرانی‌های جدی” اش در مورد مجاهدین خلق، “از جمله اتهامات سوءاستفاده از اعضای خود” را اعلام کرده است و از این رو مهوش سپهری به عنوان یکی از اصلی ترین ناقضان حقوق بشر و شکنجه و جنایت در فرقه مجاهدین یکی از متهمین اصلی سو رفتار با اعضای مجاهدین خلق است.

به گفته سیامک نادری سه هزار عضو مجاهدن خلق شاهدند این زن به همه کُردها توهین می‌کرد. او خاطره‌ای در این باره می‌نویسد:
” مهوش بارها می‌گفت: ‌من و دخترم گرسنه بودیم رفتم خانه یک کُرد از آشنایمان، او آبگوشت را کشید سمت خودش، و به ما گفت: ‌مبارزه سخلاته (سخته). او کُردها را چنین معرفی می‌کرد.”

خواهر نسرین که هم‌ردیف مریم رجوی است مبدع و یا مجری بسیاری از ساز و کارهای بازجویی و شکنجه در ساختار خفقان و سرکوب فرقه رجوی بوده است. از جمله تونل تف که نادری شرح آن را در سند 142 بازجو چنین آورده است:

“زندانی را در تونلی از کادرها و اعضای مجاهدین عبور می دهند و هریک از اعضای مجاهدین خلق و در حضور فرماندهان بالای مجاهدین به صورت زندانی تُف می اندازند و یا فحاشی کرده و مشت و لگدی نثار زندانی می کنند…، تا جایی که در این تُف باران تمام صورت زندانی پر از تُف می شود. این زندانیان توسط همین اعضای رده بالای شورا تحت مسئولیت مهوش سپهری (نسرین) که در سال ۱۳۸۰همر‌دیف رهبری عقیدتی گشت، جهت محاکمه از زندان به سالن معروف به سالن میله ای در قرارگاه باقرزاده منتقل می‌شدند. همچنین تُف باران و فحاشی حین محاکمه با حضور بیش از ۱۰۰ تا ۲۰۰ تن از اعضا صورت می‌گرفت در این محاکمات حتی نیمی از صندلی‌های پلاستیکی شکسته شده بودند چون بر اثر ازدحام جمعیت افراد بالای صندلی‌ها می رفتند تا صحنه درگیری‌ها و ضرب و شتم را ببینند و همچنین شعار بدهند و فحاشی کنند… این جلسات توسط دوربین فیلمبرداری شده و مسعود و مریم رجوی همزمان بصورت زنده شاهد و ناظر بودند و بدین شکل از پشت صحنه بصورت مستقیم بر محاکمات و تُف باران و ضرب و شتم زندانی نظارت و کنترل داشتند. در سال ۱۳۸۰ این جلسات بمدت ۴ ماه طول کشید، اگر حادثه ۱۱ سپتامبر در آمریکا و حمله تروریستی به برج‌های دوقلو صورت نگرفته بود، معلوم نبود ادامه این جلسات محاکمات و زندان و شکنجه‌ها به کجا می‌رسید. این حادثه باعث متوقف و کُند شدن این پروژه سرکوب شد.”