محمد رضا مبین از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق، در نامه ای به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستار پیگیری حقوق زنان ساکن در کمپ های مجاهدین خلق شد.
او با اشاره به این که در حال حاضر حدود 1000 زن در تشکیلات مجاهدین خلق، تحت بدترین شرایط به لحاظ حقوق بشری به سر می برند به نمایندگی از طرف خانواده های این افراد از فولکر تورک می خواهد تا وضعیت به شدت نابسامان و غیرانسانی این زنان را پیگیری کند. متن کامل نامه به شرح زیر است:
آقای فولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل
پایبندی به حقوق بشر از جمله ارزش‌های بنیادی جوامع انسانی است. کمیساریای عالی حقوق بشر در سازمان ملل متحد با وظیفه تبلیغ و حفاظت حقوق بشر و ضمانت قوانین جهانی فعالیت می کند. یکی از مسئولیت های این کمیساریا رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در مورد زنان است.
هم اکنون نزدیک به 1000 زن در بند روابط فرقه ای و مغزشویی در فرقه مخرب رجوی در کشور آلبانی گرفتار هستند، این زنان از کشور عراق پس از حمله نظامی نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا، اخراج شدند (همانند زنان داعشی که در گروه داعش گرفتار شده بودند و انواع سوءاستفاده های جنسی و جسمی از آنان می شد) و قرار بر این بود که آنان به تدریج به سمت زندگی آزاد سوق داده شوند که عملا این روند متوقف شد و آنان هنوز در اسارت رهبر دیکتاتور این فرقه یعنی مریم رجوی قرار دارند. آنها از اولیه ترین حقوق زنان محروم می باشند، حق ازدواج و زناشویی ندارند، حق ملاقات با خانواده را ندارند، از حقوق شهروندی محروم هستند، از حق تحصیل محروم هستند، از حق مادر شدن و فرزند آوری محروم هستند (رحم برخی زنان به اجبار در آورده شده است) ، هرگز به آنان اجازه تصمیم گیری مستقل داده نشده است، روزانه باید در نشست های اجباری مغزشویی و تفتیش عقاید شرکت کنند و مورد توهین و تحقیر قرار بگیرند، به گفته رهبر این گروه سکتاریستی، خروج زنان از این فرقه ممنوع است و حضور آنان ابدالدهر و همیشگی است. این زنان حق خروج آزادانه از مقر بسته این فرقه را ندارند. همه این زنان دهها سال است که هر روز صبح زود بیدارباش دارند و تا پاسی از شب نیز حق استراحت و خواب ندارند. بیگاری مفرط از زنان بی وقفه و هر روز ادامه دارد. همگی این زنان در مقر بسته ای به نام اشرف 3 در کشور آلبانی ، استان دورس ، حومه روستای مانز، در یک اردوگاه و اسارتگاه بسته نگهداری می شوند و این مقر توسط سکیوریتی های مسلح آلبانی الاصل نگهبانی و حفاظت می شود.
جناب آقای فولکر تورک،
اگر حقوق زنان نیز، حقوق بشر است، حقوق زنان فرقه رجوی نیز جزو حقوق زنان است، یک بازدید ساده از مقر این گروه سکتاریستی همه حقایق نقض حقوق بشر در مناسبات این فرقه را علنی خواهد کرد. سازمان ملل متحد دارای پیشینه‌ای طولانی در پرداختن به حقوق زنان بوده و در دهه‌های اخیر در تأمین حقوق زنان سراسر جهان پیشرفت‌های بسیاری کرده است. با این حال، یکی از شکاف‌های مهم باقی مانده، رسیدگی به تضییع حقوق زنان درسازمان مجاهدین خلق در کشور آلبانی است.
مگر نه این است که: حقوق بشر لازمه حیات فردی و اجتماعی و از جمله حقوق مسلم، ثابت و شناخته شده‌ای است که ریشه در خلقت بشر داشته و همه مکان‌ها به طور مساوی و صرفا به واسطه شان و منزلت انسانی، بدون توجه به نژاد، ملیت یا عضویت در گروهی خاص از این حقوق برخوردار هستند. پس چرا شما و کمیساریای حقوق بشر، تا کنون به وضعیت این زنان در این گروه بسته و سکت ، رسیدگی نکردید؟
کدام ارگان بین المللی و چه کسی باید مانع نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در این گروه شود؟ خانواده های اسیران در این گروه سالهاست که حق ملاقات با فرزندان و خانواده ی خود را ندارند.
جایگاه کمیساریای عالی حقوق بشر و شخص شما، با توجه به برخورداری از صلاحیت های عام، تنها جایگاهی است که می تواند در این کیس حقوق بشری ورود کند و زندگی این زنان بخت برگشته را نجات بدهد، آزادی و حق زندگی آزاد از حقوق اولیه هر انسانی است، حق انتخاب آزادانه سرنوشت و آینده نیز از حقوق فردی این زنان اسیر در فرقه رجوی شمرده می شود. من بعنوان کسی که نزدیک به 10 سال از بهترین سالهای عمرم در این فرقه تلف شده است و از طرف خانواده های بسیار که شاهد رنج و شکنج سالیان آنها از نزدیک بوده ام ، درخواست دارم با جدیت تمام و برای نجات جان این زنان، اجازه ندهید بیش از این ، جان صدها زن در خطر مرگ زودرس فرقه ای قرار گیرد.
محمدرضا مبین، عضو نجات یافته از فرقه مخرب رجوی
رونوشت به :
– نخست وزیر آلبانی
– کمیسر عالی حقوق بشر در سازمان ملل متحد
– دفتتر کمیساریای عالی پناهندگان آلبانی – تیرانا