شمسی جان سلام
مدت هاست می خواهم برای شما نامه ای بنویسم. نمی دانم به نبود تو فکر کنم یا برادرم محسن؟! دلم برای هر دوی شما تنگ است. آیا از محسن هم خبری داری؟ آیا محسن در کنار شماست؟ نمی دانم هر دوی شما در چه وضعیتی هستید؟! چندین سال است تماسی با خانواده خود نگرفته اید! تا به حال چندین نامه برای محسن ارسال کرده ام و خواهش کرده ام تا با خانواده تماس بگیرد و همگی ما را از نگرانی در بیاورد.
ای کاش در کنار ما بودید. مطمئن هستم در کنار خانواده می توانستید زندگی بهتری داشته باشید. خودتان را در کمپ مجاهدین در غربت زندانی کرده اید و نمی دانید بیرون از کمپ اوضاع و احوال چگونه است. واقعاً چه هدفی را دنبال می کنید؟ تا به حال از خودتان این سئوال را کرده اید؟ در کمپی که زندگی می کنید راحت هستید؟ آزاد هستید؟ در جریان اخبار دنیا هستید؟ هر دوی شما را خیلی دوست دارم. خیلی دلم می خواهد بتوانم شما را از نزدیک ملاقات کنم. خیلی حرف ها هست که با هم بزنیم.
باور کنید در انتهای این مسیری که در پیش گرفته اید جز نابودی چیزی نیست. تا دیر نشده خودتان را نجات دهید و مثل انسانهای آزاد به زندگی خودتان ادامه دهید. خواسته من از شما همین است.
علی حمزه لوئیان